Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Ελληνική Πρωτομαγιά με το Στεφάνι στην πόρτα του εθίμου...

Σπύρος Βασιλείου, Πρωτομαγιά στην Ερέτρια, 1968. Λάδι σε καμβά (ιδιωτική συλλογή).

«Λουλούδια ας μαζέψουμε και ρόδα και κρίνα και ελάτε να πλέξομε στεφάνια με εκείνα, στον Μάη που σήμερα προβάλλει στη γη...». Σαν ηχώ χαράς και ευαισθησίας αντηχεί, από την ξένοιαστη παιδική ηλικία, το τραγουδάκι αυτό που συνόδευε τις Πρωτομαγιές της ζωής μας. Η γλυκιά συντροφικότητα της προστακτικής «και ελάτε να πλέξομε στεφάνια με λουλούδια», μας κάνει να κοιτάμε ολόγυρά μας, να βρούμε σαν τον Διογένη με το φανάρι, άνθρωπο να σκύψει μαζί μας να μαζέψει λουλούδια, αυτά που, ακόμα, απλόχερα η Φύση και η άνοιξη μάς προσφέρουν σε κάθε σπιθαμή άχτιστης γης... Σεβαστή απόλυτα, ως κεκτημένο δικαίωμα όλων των εργαζομένων, η αργία της Πρωτομαγιάς, θα ήταν ό,τι πρέπει για να ξεχυθούμε στις κοντινές εξοχές ή και στις πιο μακρινές, λόγω του Σαββατοκύριακου. Και αυτό θα κάνουν πολλοί, οικογενειακώς, εφόσον και ο καιρός ευνοεί τις εξόδους και τις υπαίθριες εξορμήσεις.

Είναι μια ευκαιρία για όλη την οικογένεια να βρεθεί μαζί, να συσφίγξει τους δεσμούς της, να γιορτάσουν στην εξοχή μεγάλοι και μικροί, να μαζέψουν λουλούδια για το στεφάνι, σαν και αυτό το παραδοσιακά ελληνικό, που ζωγράφισε ο μεγάλος μας ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου, απαθανατίζοντας το στεφάνι που έφτιαξαν στην Πρωτομαγιά της Ερέτρειας, η Κική η γυναίκα του, με τις κόρες τους Δροσούλα και Δήμητρα και τους γαμπρούς και τα εγγόνια που ήρθαν μετά. Και άφησε τον πίνακα – σήμα κατατεθέν της ελληνικής Πρωτομαγιάς με την οικογένεια ξαπλωμένη στο χορτάρι, να απολαμβάνει πάνω στο κόκκινο καρό τραπεζομάντιλο τις λιχουδιές της Κικής, βρεγμένους με ξανθό κρασί... Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα η φίλη της στήλης κ. Δροσούλα Ελιοτ - Βασιλείου μας στέλνει, αφού της το ζητάμε, «το Στεφάνι του Σπύρου Βασιλείου», σαν να το θέλουμε φρέσκο, και όχι να βάλουμε αυτό που είχαμε και πέρσι...

Περίεργα που σκέπτεται κανείς, αλλά όπως δεν μας αρέσουν τα ξερά λουλούδια ή τα ψεύτικα, έτσι θέλουμε κάθε χρόνο να παραγγέλνουμε το Στεφάνι του Μπάρμπα Σπύρου, που έκλεισε μέσα στον κύκλο του παπαρούνες, μαργαρίτες, αγριολούλουδα και στάχυα του αγρού, σε έναν αρραβώνα αγάπης και πίστης στην ελληνική Πρωτομαγιά. Το στεφάνι της στήλης για την αυριανή Πρωτομαγιά της Παρασκευής από σήμερα Πέμπτη, γιατί λόγω της αργίας της Πρωτομαγιάς δεν κυκλοφορούν εφημερίδες ανήμερα.

ΥΓ. Κόκκινο το χρώμα του Ολυμπιακού, πράσινο τριφυλλιού του Παναθηναϊκού, που αύριο αγωνίζονται στον ημιτελικό του «Φάιναλ Φορ» της Ευρωλίγκας στο μπάσκετ. Ο Τήλεφος θα είναι εκεί στο Βερολίνο, στο Στάδιο «02», να μετράει, μαζί με Ελληνες φιλάθλους με ερυθρόλευκα και πράσινα κασκόλ, τρίποντα, καλάθια, καρφώματα, φάουλ, «ριμπάουντ» – ποιος τη χάρη μας που στον τελικό της Κυριακής θα είναι διεκδικήτρια για να σηκώσει το τρόπαιο μία ελληνική ομάδα... [Tης Eλενης Mπιστικα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Πέμπτη, 30 Aπριλίου 2009]

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ: Για την Εργατική Πρωτομαγιά 2009


Σύντροφοι εργάτες και εργάτριες,

Ελληνες και μετανάστες, νέες γενιές της εργατικής τάξης, άνεργοι και μισοαπασχολούμενοι

Ψηλά τις τιμημένες σημαίες της τάξης μας!

Συμμαχία με τη μικρομεσαία αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους!

Αντεπίθεση για να πληρώσουν την κρίση τα μονοπώλια!

Οι εργαζόμενοι μπορούν δίχως τους κεφαλαιοκράτες!

Οι κεφαλαιοκράτες δεν μπορούν ούτε στιγμή δίχως τους εργαζόμενους!

Ισχυρό ΚΚΕ και στις ευρωεκλογές!

Ηρθε η ώρα να νιώσουν τη δύναμή μας, ήρθε η ώρα να μας φοβηθούν η ΕΕ, η πλουτοκρατία, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που τις υπηρετούν. Εχουμε το δίκιο. Ρεαλιστικό είναι ό,τι συμφέρει το λαό. Είναι επιτακτικό να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων τώρα! Να αποδυναμώσουμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Να ισχυροποιήσουμε το ταξικό εργατικό κίνημα! Να παραμεριστούν στη δράση οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που οδήγησαν το εργατικό κίνημα στον εκφυλισμό, στο συμβιβασμό και στην υποταγή στα συμφέροντα των μονοπωλίων. Ισχυρό ΚΚΕ και αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο!

Εργάτριες, εργάτες

Πληρώσαμε την τεράστια ανάπτυξη και τη συσσώρευση ασύλληπτων κερδών! Να μην πληρώσουμε και την κρίση του καπιταλισμού! Εμείς δημιουργούμε τον πλούτο που υπάρχει, τα εργοστάσια, τα καράβια, τα καταναλωτικά αγαθά, τα πάντα. Αλλά το μόχθο τον κλέβουν οι λίγοι, η πλουτοκρατία, γιατί έχουν την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την εξουσία.

Να υπερασπιστούμε μαχητικά στοιχειώδεις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, το μέλλον των παιδιών μας. Δουλειά για όλους, σταθερή και με αξιοπρεπή αμοιβή, δωρεάν κοινωνικές παροχές, ελεύθερο χρόνο. Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες, γιατί ο πλούτος είναι τεράστιος, αλλά και τα μέσα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Τώρα να βάλουμε τις βάσεις για αλλαγές και ανατροπές, να δημιουργήσουμε τους όρους για να διεκδικήσουμε και την ιδιοκτησία και τη διεύθυνση αυτού του πλούτου.


Να διεκδικήσουμε τη λαϊκή εξουσία!

'Η με τα μονοπώλια ή με το λαό! Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Εχει συγκεντρωθεί αρκετή πείρα.

Κρίνεται κάθε μέρα ποιο κόμμα είναι με τα λαϊκά συμφέροντα και ποιο τα πολεμά. Κρίνεται κάθε μέρα και επί πολλά χρόνια η ΕΕ. Αποδείχτηκε: Πρόκειται για ένωση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και των κρατών τους, με τη στήριξη όλων των κομμάτων, φιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατικών, δήθεν ανανεωτικών.

Είναι τα κόμματα που ψήφισαν το Μάαστριχτ. Αυτό πληρώνουμε σήμερα, γιατί τα πάντα υποτάσσονται μόνο σε ένα σκοπό, στο κέρδος.

Η ΕΕ είναι λυκοσυμμαχία. Τα κράτη μέλη της ανταγωνίζονται για τη λεία, όμως ενιαία εφαρμόζουν τη φιλομονοπωλιακή πολιτική εναντίον όλων των λαών, συμμετέχουν στους άδικους πολέμους, θωρακίζονται με νέα μέσα καταστολής των λαϊκών κινημάτων. Τιμώρησε τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου».

Σου είπαν ψέματα για το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, τη «σύγκλιση των οικονομιών». Και τώρα σου λένε ψέματα για την κρίση. Κρύβουν ότι είναι κρίση του καπιταλισμού, γιατί η πολιτική τους βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες των λαών.

Ρήξη με τα κόμματα που συναποφάσισαν την αντεργατική γραμμή της ΕΕ και με την καταδίκη τους στις ευρωεκλογές.

Ψηφίστε με ταξικά κριτήρια!



Ο,τι συμφέρει την πλουτοκρατία, ζημιώνει την εργατική τάξη.

Εργάτες, εργάτριες

Ο αντικομμουνισμός ξανασήκωσε κεφάλι και στην ΕΕ και στην Ελλάδα. Ξαναγυρίζουν την πολιτική ζωή στη δεκαετία του '50, με πρωτοστάτη την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Ο αντικομμουνισμός είναι όπλο του κεφαλαίου. Δε στρέφεται μόνο κατά του ΚΚΕ, του μόνου κόμματος που αντιπαλεύει την αστική τάξη και τα κόμματά της, τον οπορτουνισμό και τη συνθηκολόγηση. Στρέφεται κατά της ριζοσπαστικοποίησης εργαζομένων που πίστεψαν στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ και βλέπουν ότι παραπλανήθηκαν. Ο αντικομμουνισμός στρέφεται κατά του λαϊκού κινήματος. Αυτό φοβούνται οι εμπνευστές και καθοδηγητές της αντικομμουνιστικής χυδαιότητας. Δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν με τις θέσεις και την πολιτική του ΚΚΕ και ανασύρουν τα καταδικασμένα στη λαϊκή συνείδηση «κονσερβοκούτια».

Πρέπει να πάρουν απάντηση από κάθε εργαζόμενο. Πρέπει να πληρώσουν γιατί προσβάλλουν τη νοημοσύνη του λαού, γιατί τον εμπαίζουν και επιχειρούν να τον αποπροσανατολίσουν, για να γίνει βορά των αντιλαϊκών σχεδιασμών.

Εργάτες, εργάτριες

Το ΚΚΕ, όχι μόνο δεν κρύβει τους σκοπούς του, αλλά και παλεύει ανοιχτά με συνέπεια, για να γίνουν κτήμα του λαού οι κατακτήσεις και τα επιτεύγματα της επιστήμης και του πολιτισμού.

Ποτέ δεν το κρύψαμε: Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη! Το δίκιο των καταπιεσμένων!

Του άνεργου, του νεολαίου που δουλεύει για λίγα ευρώ, της γυναίκας που την τσαλαπατάνε, του αρρώστου που τον γδέρνουν για να γιατροπορευτεί, του μαθητή που τον πετάνε από το σχολείο, των νέων ζευγαριών που σκέπτονται ακόμα και αν θα κάνουν ένα παιδί, των χιλιάδων ομήρων των τραπεζών, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων. Νόμος είναι το δίκιο των μεταναστών που ζούνε στις τρώγλες και στους δρόμους.

Δεν φοβόμαστε!

Δήλωση μετανοίας το ΚΚΕ δεν έκανε ούτε θα κάνει!

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες

Εμπρός να προχωρήσουμε τη λαϊκή συμμαχία! Μαζί με όλα τα θύματα των μονοπωλίων και της αντιλαϊκής πολιτικής. Αξίζουν θυσίες για το μέλλον των εργατών, για να δικαιωθούν οι αμέτρητες θυσίες και οι αγώνες της τάξης μας.

Ετοιμάζουμε τώρα το μέλλον μας!


Η ΚΕ του ΚΚΕ

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Προϋπαντώντας την Πρωτομαγιά


  • Επιθετικά, ταξικά, ενεργητικά και αδιάλλακτα ενάντια στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς που μέσα από την εξελισσόμενη καπιταλιστική κρίση προσπαθούν να ρίξουνε το βάρος στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών φτωχών στρωμάτων, τροφοδοτώντας με 2,5 δισ. ευρώ τη μεγαλοεργοδοσία για να τα διαχειριστεί όπως αυτή θέλει και νομίζει... Ν' απολύει παλιούς και δοκιμασμένους και να προσλαμβάνει νέους συμβασιούχους με ημερομηνία λήξης.

Επιθετικά και μαζικά να προϋπαντήσουμε διεκδικώντας τη μεγάλη μέρα της απεργιακής Πρωτομαγιάς. Επιθετικά και ελπιδοφόρα στην ανηφόρα της Ανάστασης και του δρόμου των λουλουδιών. Να παγώσουν οι τσιμινιέρες, να κλείσουν τα γιαπιά, τα ναυπηγεία, τα συνεργεία, οι φάμπρικες, τα σχολειά. Να βάλουν στόρια τα γραφεία και τα μεγαλομάγαζα. Να ερημώσουν τα χωράφια, αφήνοντας τους ανθούς ν' ανθίζουν.

  • Εργάτες - Αγρότες ενωμένοι ποτέ νικημένοι. Ν' ακουστεί το μεγάλο σύνθημα των προλετάριων όλης της Γης. Μελίσσι βουερό που τσιμπολογά χυμούς από τα λουλούδια.
  • Ολα τριγύρω κόκκινα. Τεράστια η Μέρα... Μέρα της Εργατιάς δεμένη με το χρόνο και την εποχή, βαμμένη στο αίμα με αγώνες και θυσίες. Τύμπανα, μουσικές και τραγούδια σαν να έστησε ο Ερωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη και η φύση βρήκε την καλή και τη γλυκιά την ώρα. Από κοντά λοιπόν θα προϋπαντήσουμε το Μάη.
Δυστυχώς, η εβδομάδα των παθών συνεχίζεται με ιδιαίτερη οξύτητα για την Εργατική Τάξη. Οι μέρες των εκλογών πλησιάζουν και πρέπει ν' ανασκουμπωθούμε. Η πολιτική κατάσταση χειροτερεύει και όλοι οι αγώνες των εργατών πρέπει να είναι πιο έντονοι και διεκδικητικοί, όχι μόνο να μη χαθούν τα κεκτημένα, αλλά να πετύχουν και καινούργιες κατακτήσεις..!
Ολοι στο δρόμο να προϋπαντήσουμε την Αγια Μέρα. Μέρα που κυλά μέσα στις φλέβες μας τα όνειρα και την Ιστορία μας.

Ενωμένοι Εργάτες κρατιούνται σταυρωτά και προχωράνε. Ωρες - ώρες σηκώνουν τις γροθιές και φωνάζουν... «Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη...». Ολοι τα γιορτινά τους, όλοι την ίδια φλόγα. Τι όμορφα που είναι που ανταμώσαμε, τι όμορφα που είναι που σμίξαμε τα χέρια, τις φωνές και τις καρδιές μας.

Για νέους αγώνες. Γιατί οι αγώνες τελειωμό δεν έχουν, κάθε μέρα γεννιούνται και νέοι αγώνες και όποια πέτρα και να σηκώσεις, από κάτω οι Κομμουνιστές, μπροστάρηδες, πρωτοπόροι και καθοδηγητές

  • Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 24/04/2009

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Ο νέος Τρωικός

  • Kαι τα λεφτά να μη μας περισσεύουν, και γκρινιάρης να ’ναι ο καιρός, και σπίτι γονικό να μη μας περιμένει, και τα παιδιά να μην παραέχουν όρεξη να γνωρίσουν ρίζες που δεν είναι δικές τους, και σίγουροι να είμαστε ότι αντί για τέσσερις ώρες ταξίδι θα χρειαστούμε οχτώ, κι άλλες οχτώ στον γυρισμό, αποφασίζουμε στο τέλος και βγαίνουμε στον πηγαιμό για την Ιθάκη, όποιο κι αν είναι το όνομά της. Αν μάλιστα κλέψουμε μια - δυο μέρες από τη σημαία ή σε συνεννόηση με τους συναδέλφους, που θα τους καλύψουμε με τη σειρά μας στο επόμενο τριήμερο, ποιος τη χάρη μας και τη χαρά μας.
  • Φεύγουμε λοιπόν, όλο και περισσότεροι κάθε χρόνο και κυρίως όλο και περισσότεροι αυτοκινούμενοι, επινοώντας διάφορα προσχήματα. Η ανάγκη μας τα κατασκευάζει. Η ανάγκη να βγάλουμε από πάνω μας λίγη σκουριά κι από μέσα μας λίγο από το άγχος που μας φθείρει. Το μέγα πρόσχημα, η μεγάλη αιτία, είναι φυσικά η γιορτή, η εορτή των εορτών εν προκειμένω, το Πάσχα. Δεν παρανηστεύουμε βέβαια, το πολύ να αποφύγουμε το κρέας Μεγάλη Πέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή. Και στην εκκλησία, αν βρισκόμαστε στο χωριό, δεν πάμε μόνο για τις ακολουθίες αλλά και για να στηρίξουμε την ακολουθία των σχέσεών μας με τους συντοπίτες, και αυτό στην περιφορά του Επιταφίου κυρίως και το βράδυ της Ανάστασης. Οσο για τα έθιμα, άλλα θυμάται η αδυνατισμένη μνήμη μας και άλλα βρίσκει, θορυβωδέστερα και σίγουρα πιο τηλεοπτικά. Εκείνοι οι «μπότηδες» που πετάνε οι Κερκυραίοι έγιναν τεράστιοι πια, από τον ανταγωνισμό που τελείται μπροστά τα μάτια των τουριστών, άσε που κοντεύει να γεμίσει η χώρα χαλκουνάδες, όπως γεμίζει καβαλάρηδες τ’ Αϊ-Γιωργιού που περισσότερο πέφτουν παρά ιππεύουν.
  • Οπως και να ’χει, ακόμα και αν μας κινεί περισσότερο η νοσταλγία, ακόμα και αν τρώμε μια μέρα στους δρόμους, εγκλωβισμένοι δίπλα σε εγκλωβισμένους, να αλληλοκοιταζόμαστε τη μια στιγμή με συμπάθεια και την άλλη καχύποπτα, γιατί είμαστε βέβαιοι ότι όπου να ’ναι θα την κάνει τη κουτοπονηριά του ο άλλος και θα πάει να κλέψει πέντε θέσεις στο ακίνητο κομβόι, και το λίγο που απομένει, το ελάχιστο, είναι σωστικό. Προσωρινά σωστικό, αλλά σωστικό. Μ’ έναν τρόπο δουλεμένο επί αιώνες από τις ανάγκες των ανθρώπων, είναι σαν να βγαίνει νικητής ο «παγανισμός» (συμβατικά χρησιμοποιώ εδώ τον όρο) μες στην κορύφωση των τελετουργιών του χριστιανισμού, ενός χριστιανισμού που πολλοί δεν τον εννοούμε ασκητικά, σαν αλυσίδα αυστηρών κανόνων. Ελεγε όσα έλεγε ο Παύλος στην A΄ προς Κορινθίους επιστολή του, αντιθέτοντας την ανάσταση στο δόγμα «φάγωμεν και πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκομεν», στη λαϊκή παράδοση όμως φαίνεται πως επικράτησε το αποκηρυγμένο δόγμα, έτσι όπως συνοψίστηκε σε αρχαιοελληνικούς στίχους, από το «Και πίε νυν και έρα» του Στράτωνα ώς το «Πίνε και ευφραίνου. Τι γαρ αύριον ή τι το μέλλον ουδείς γινώσκει», που αποδίδεται στον Παλλαδά. Και πίνοντας γύρω από τον οβελία, πέφτουμε πάλι και πάλι στο λογοπαίγνιο πως ο πόλεμος που μας συγκινεί τελικά είναι ο Τρωικός, εκ του τρώγω.
  • Tου Παντελη Μπουκαλα, Η Καθημερινή, 22/04/2009

Πασχαλινή πασαρέλα στη Μύκονο

  • «Κρίση; Ποια κρίση;» αναφωνούσαν οι εκδρομείς της Μυκόνου, το Πάσχα. Τα στενά σοκάκια είχαν την συνήθη λαοπλημμύρα και τα πλοία ξεφόρτωναν στο λιμάνι του Τούρλου εκατοντάδες τζιπ υψηλού κυβισμού, που αναχωρούσαν για τις διάσπαρτες βίλες στους κόλπους του νησιού. Βράδυ Μεγάλης Πέμπτης και η «πασαρέλα» στο Γιαλό είχε ήδη στηθεί.
  • Παρφουμαρισμένα ζευγάρια με καλά σπορ ρούχα, αστραφτερά κοσμήματα και επώνυμα ρολόγια έκαναν τη βόλτα τους. Νεοφερμένοι τουρίστες με κοντομάνικα, παρά την ψυχρούλα, ένιωθαν ότι ήταν ήδη καλοκαίρι. Παρέες πιτσιρικάδων με μπίρες ανά χείρας, έτοιμοι να ζήσουν την glamorous βραδινή ζωή. Η πανσπερμία σε όλο της το μεγαλείο. Μια μικρή Βαβέλ που στριμώχνεται στους φρεσκοασβεστωμένους δρόμους. «Typical Mykonos», όπως δήλωσε στην παρέα του ένας νεαρός Αμερικανός, που φαινόταν ότι ήταν παλιός γνώριμος του νησιού.

Διαφήμιση αντηλιακού

  • Η κίνηση πύκνωσε ακόμα περισσότερο τη Μεγάλη Παρασκευή. Το μεσημέρι στο Nammos, το κοσμικό εστιατόριο στην Ψαρρού, δεν έπεφτε καρφίτσα. Οι αλλοδαποί παρκαδόροι, προειδοποιούσαν τους οδηγούς να μην κατεβούν μέχρι κάτω, γιατί τα πάρκινγκ ήταν γεμάτα. Στην παραλία, η κατάσταση θύμιζε casting για διαφήμιση αντηλιακού. Εκεί συνωστίζονταν όλοι όσοι είχαν ξοδέψει άπειρες ώρες στα γυμναστήρια τις κρύες ημέρες του χειμώνα. Να όμως που έφτασε η μέρα της δικαίωσης και έβγαλαν τους κοιλιακούς και τους γλουτούς στον ήλιο, επάνω σε χνουδωτές πετσέτες από μεγάλους οίκους μόδας. Εννοείται ότι κανείς δεν τολμούσε να κολυμπήσει, για να μην στραπατσάρει το άψογο image στο παγωμένο νερό των Κυκλάδων. Οι μορφασμοί δεν είναι chic.
  • Ανάμεσα στους «λουόμενους» περιφερόταν ένας νεαρός που έπαιζε σαξόφωνο, κάνοντας ακόρντο στις μπόσα νόβα μελωδίες που ακούγονταν από τα ηχεία του εστιατορίου. Κάτω από την καλαμωτή του Nammos, επικρατούσε (τεχνητό) κέφι. Εύπορες ελληνικές οικογένειες με τους γόνους τους ξεκοκάλιζαν αστακούς, κάπνιζαν τεράστια πούρα και έπεφταν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, με την ευσυγκινησία της καλοπέρασης. Ο βουλευτής Γεράσιμος Γιακουμάτος μοίραζε χαμόγελα στους θαμώνες. Στον πάγκο του μπαρ, τα φρέσκα όστρακα περίμεναν υπομονετικά να σερβιριστούν στους νηστεύοντες. Ακριβώς δίπλα στο εστιατόριο, γνωστό μαγαζί ρούχων πουλούσε Τ Shirt που ξεκινούσαν από 250 ευρώ. Και ο κόσμος αγόραζε.
  • Η κατάνυξη συνεχίστηκε το βράδυ. Την ώρα που περνούσε ο Επιτάφιος από τον Γιαλό, κάποιοι που έτρωγαν σηκώθηκαν όρθιοι με ευλάβεια κρατώντας ακόμα στο χέρι το πιρούνι με το καμακωμένο χταπόδι. Αλλοι γύριζαν την πλάτη στην πομπή και συνέχισαν ατάραχοι το φαγητό. Οι ξένοι παρακολουθούσαν αμήχανοι τις φολκλορικές σκηνές με την περιφορά του Εσταυρωμένου. Στην πόλη επικρατούσε αναβρασμός. Τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά, η Μικρή Βενετία ήταν γεμάτη κόσμο και η Παραπορτιανή άστραφτε από τα φλας. Η Μύκονος δεν χάνει ποτέ τη φωτογένειά της.
  • Το Μεγάλο Σάββατο προσφερόταν για βόλτα με το αυτοκίνητο. Η Φτελιά ήταν ερημωμένη, μιας και το γνωστό στέκι δεν έχει ανοίξει ακόμα. Το Αγράρι είχε μια ποιητική ομορφιά, χωρίς τις ομπρέλες και τα αυτοκίνητα. Ο Αγιος Σώστης, άδειος και αυτός, με νερά όμορφα και γαληνεμένα. Σε λίγο θα περάσουν τα ειδικά μηχανήματα που θα καθαρίσουν την άμμο από τα σκουπίδια και τα φύκια για να δείχνει παρθένα, σαν καρτ ποστάλ. Οι πλαγιές καταπράσινες με εκατοντάδες αγριολούλουδα, περίμεναν το καλοκαίρι και την έλευση των βαρβάρων. Δεν υπάρχει έκταση που να μην έχει κτιστεί. Τουλάχιστον όμως τα περισσότερα σπίτια είναι καλαίσθητα και θα μπορούσαν άνετα να κοσμήσουν σελίδες αρχιτεκτονικών περιοδικών. Σε αυτά τα απομακρυσμένα καταφύγια, μακριά από τους κοσμικούς, μαζεύονται συνήθως εκείνοι που απολαμβάνουν το νησί και δεν θέλουν να μπουν στο παιχνίδι «ήρθα για να δω και να με δουν». Αποτραβιούνται σιωπηλά και κάνουν επιλεγμένες εμφανίσεις σε εστιατόρια. Η incognito πλευρά της Μυκόνου.

Αναμονή για φαγητό

  • Στη μικρή παραλία του Πάνορμου, η παραθαλάσσια ταβέρνα ήταν ανοιχτή. Οσοι είχαν προνοήσει να κάνουν κράτηση έβρισκαν τραπέζι, ανάμεσα σε wannabe μοντέλα με πέδιλα και φρεσκοβαμμένα νύχια, πανομοιότυπες ξανθές κυρίες και κυρίους που βούλιαζαν τα Tod’s μοκασίνια τους στην άμμο. Τα παιδάκια τα αναλάμβαναν οι Φιλιππινέζες, οι οποίες κουβαλούσαν κουβαδάκια, φτυαράκια και καρότσια. Τα Bellini (τα διάσημα κοκτέιλ που λανσάρισε το Harry’s Bar της Βενετίας) κόστιζαν 18 ευρώ και το γιουβέτσι με την καραβιδόψυχα έκανε δύο ώρες για να φτάσει στο τραπέζι. Το προσωπικό υπερέβαλλε εαυτόν αλλά δεν επαρκούσε.
  • Το αναστάσιμο φως κατέφθασε στην ώρα του. Στο Μοναστήρι στην Ανω Μερά, οι πιστοί αλληλοκοιτάζονταν με ελαφρά ζηλοφθονία (όπως τα βλέμματα που ανταλλάσσουν οι κυρίες σε επιδείξεις μόδας), με μεγάλη έγνοια να μη στάξουν τα κεριά στα σινιέ μοντελάκια. Πλούσιοι και φτωχοί, άσημοι και διάσημοι, ντόπιοι και επισκέπτες, συναντήθηκαν στην αναστάσιμη τελετή και μετά πήγαν κατευθείαν στα εστιατόρια. Για 45 λεπτά, τα αυτοκίνητα ήταν ακινητοποιημένα. Η μαγειρίτσα συμπεριλαμβανόταν στο στάνταρ μενού (ακόμα και στα ιταλικά ριστοράντι) αλλά κόστιζε table d’h�te. Φύγαμε εξαντλημένοι την Κυριακή του Πάσχα. Ο ταξιδιωτικός πράκτορας μάς ορκίστηκε ότι αγοράσαμε το τελευταίο εισιτήριο στην business class του ταχύπλοου. Περιέργως, όταν επιβιβαστήκαμε ήταν εντελώς άδεια...
  • Tης Μαργαριτας Πουρναρα, Η Καθημερινή, 22/04/2009

Ανάσταση και Λαμπρή ’09, οι δημοσκοπήσεις έδειξαν μόνο χαμόγελα εορταστικά και τσουγκρίσματα πασχαλινών αυγών!


Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας με τη σύζυγό του Μαίη Παπούλια προτίμησαν ηπειρώτικη Ανάσταση, στο χωριό Φραγκάδες. Μετά την Ανάσταση τσούγκρισε το κόκκινο αυγό με τον ιερέα.



Σοβαρά τα προσωπάκια του Αλέξανδρου και της Αλίκης με τις αναστάσιμες λαμπάδες τους, μαζί με τους γονείς τους – μια ελληνική οικογένεια, όπως όλες!







Κυριακή του Πάσχα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου με τη σύζυγό του Αντα, στο Κ.Ε. Ναυτικού στον Πόρο, όπου τους υποδέχθηκε ο πλοίαρχος κ. Αν. Μπόμπος.
  • Tης Eλενης Mπιστικα, Η Καθημερινή, 22/04/2009



Η οικογένεια και ο τόπος καταγωγής ήταν και εφέτος οι μεγάλοι μαγνήτες για το Μεγαλοβδόμαδο και την απριλιάτικη «Λαμπρή 2009!». Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας με τη σύζυγό του κ. Μαίη Παπούλια γιόρτασαν Ανάσταση στα Γιάννενα και ανήμερα τη Λαμπρή ο Πρόεδρος τσούγκρισε το πασχαλινό αυγό στο στρατόπεδο «Λορέντζος Μαβίλης» στο Καλπάκι Ιωαννίνων, ευχόμενος «ειρήνη και αυτοσυγκέντρωση για να βγούμε από αυτή την κρίση» εκφράζοντας και τη βεβαιότητα ότι «οι αρετές του ελληνικού λαού θα μεγαλουργήσουν και πάλι». Ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής έμεινε στη Ραφήνα, εκκλησιάστηκε στην Αγία Τριάδα και παρακολούθησε την αναστάσιμη λειτουργία με τη σύζυγό του κ. Νατάσα Καραμανλή και τα παιδιά τους, τον Αλέξανδρο και την Αλίκη με τις αναστάσιμες λαμπάδες τους – ωραία νεανική ελληνική εικόνα που μέτρησε! Την Κυριακή του Πάσχα ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής επισκέφθηκε την Αεροπορική Βάση της Δεκέλειας και τσούγκρισε το κόκκινο αυγό με τους φρουρούς των αιθέρων μας! Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου με τη σύζυγό του Αντα στο πλευρό του προτίμησε Σαρωνικό – στην Υδρα για Μεγάλη Εβδομάδα, όπου ακολούθησε την περιφορά του Επιταφίου και σήκωσε τον ανθοστόλιστο Επιτάφιο στα στενά σοκάκια της Υδρας, ενώ ανήμερα τη Λαμπρή, πάντα με τη σύζυγό του επισκέφθηκαν το Κέντρο Εκπαιδεύσεως του Πολεμικού Ναυτικού στον Πόρο, όπου τους υποδέχθηκε ο πλοίαρχος του Κέντρου Εκπαίδευσης κ. Ανατολοιός Μπόμπος, με τα ναυτάκια να κάνουν ουρά για να τσουγκρίσουν μαζί του το αυγό του Πάσχα!

Η Αθήνα κράτησε στην αγκαλιά της τους απόρους, τους αστέγους, τους αλλοδαπούς πρόσφυγες, στρώνοντας πλούσιο το πασχαλινό τραπέζι που διοργάνωσε –όπως και κάθε ημέρα άλλωστε– ο Δήμος Αθηναίων στο Κέντρο Σίτισης του Δήμου Αθηναίων στην οδό Σοφοκλέους, σε συνεργασία με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Το πασχαλινό τραπέζι για 2.000 απόρους και αστέγους τίμησε με την παρουσία του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, στο πλευρό του δημάρχου Αθηναίων κ. Νικήτα Κακλαμάνη και του δημιουργού της οικογενειακής αυτής εστίας, αντιδημάρχου Λευτέρη Σκιαδά. «Εμείς, ως Εκκλησία, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σταθούμε πλάι στους ανθρώπους που υποφέρουν», είπε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, τονίζοντας «είναι καθήκον μας και αποστολή μας»! Το «Αγιον Φως» που έφθασε από την Ιερουσαλήμ στην Αθήνα την εσπέρα του Μ. Σαββάτου με αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας, με τον υφυπουργό Εξωτερικών Θόδωρο Κασσίμη, επικεφαλής μικράς συνοδείας πολιτικών, το παρέλαβε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος. Εξάλλου, το «Δεύτε λάβετε φως» της αναστάσιμης λειτουργίας του Μεγάλου Σαββάτου, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, δημιούργησε σε όλη την Ελλάδα, και όπου ανθεί η Ορθοδοξία, τις ευλαβικές φωτεινές λαοθάλασσες – θέαμα συγκινητικό, όπου ο καθένας και η καθεμιά, μικροί και μεγάλοι, είναι οι μονάδες του μεγαλειώδους συνόλου των εκκλησιασθέντων που μετέφεραν το Αγιον Φως στο σπίτι τους και στις καρδιές τους.

Στην Κέρκυρα, η αναστάσιμη λειτουργία εψάλη, χοροστατούντος του Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, στο ολόφωτο πάλκο στην Απάνω Πλατεία. Το θέαμα της φλόγας της Ανάστασης που πλημμύρισε και φώτισε το πάρκο και τους γύρω ακτινωτούς δρόμους και ανέβηκε στα μπαλκόνια και στις ταράτσες –μία από αυτές και του ΕΒΕΑ που φιλοξένησε την οικογένεια Χρίστου Φωκά από τη Ζυρίχη, Κερκυραίου ιδιοκτήτη - οικοδεσπότη του Corfu Palace– μέσα στη μυρωμένη νύχτα στάλαξε βάλσαμο στις ψυχές. Που, όμως, γρήγορα μετάλλαξε σε ενθουσιασμό, έκπληξη και θαυμασμό, καθώς, με το «Χριστός Ανέστη» δόθηκε το σύνθημα από το Παλαιό Φρούριο για την ειρηνική μάχη των πυροτεχνημάτων!

Είχε τον λόγο της να γιορτάζει η Κέρκυρα, με τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Νίκο Δένδια, γέννημα - θρέμμα, και τους βουλευτές της νήσου, νυν και πρώην, αδελφωμένους στη Λιτανεία στην Περιφορά του Επιταφίου, στη Δοξολογία και στην Ανάσταση! Ο υψηλός χαμογελαστός νέος Κερκυραίος πολιτικός, μέλος της κυβέρνησης σε νευραλγικό πόστο, ο Νίκος Δένδιας έσφιγγε χέρια και χαιρετούσε, σε κάθε βήμα του, και θύμιζε άλλους χρόνους όταν, πλάι - πλάι, με τις λευκές αναστάσιμες λαμπάδες τους ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Γεώργιος Ράλλης στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης επέλεγαν την Κέρκυρα για να κάνουν Ανάσταση.

Να μην ξεχάσουμε και την Κρήτη, όπου στα Χανιά, στο πατρογονικό σπίτι της Χαλέπας και στην «Μπέλα Βίστα» του Κώστα και της Μαρίκας Μητσοτάκη μαζεύτηκε όλη η οικογένεια, παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα, βαφτιστήρια με την υπουργό Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη παρούσα και στην οικογενειακή σύναξη και στο τσούγκρισμα πασχαλινού αυγού με τα στρατευμένα νιάτα της 115 Πτέρυγας Μάχης.

Ολοι μαζί, πολιτικοί, στρατιωτικοί, ψηφοφόροι έδωσαν το «παρών» στη μεγάλη Μάχη της Λαμπρής με τον οβελία και τα τσουγκρίσματα και το ξανθό κρασί, αλλά και τσίπουρο, να ρέει... Τα... θύματα της ευωχίας, λόγω κατάχρησης, μετρήθηκαν μετά, αλλά αυτά έχουν οι μάχες, και οι πασχαλινές. Και του χρόνου!


Κυριακή 19 Απριλίου 2009

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ: Ο θρίαμβος της Ανάστασης

  • Οι τύποι της ορθόδοξης θρησκευτικής ζωγραφικής που άνθησαν στην Κωνσταντινούπολη, στην Κρήτη, στον βορειοελλαδικό χώρο και στα Επτάνησα αναδύονται μέσα από έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο Βυζαντινό Μουσείο

Το φως που μοιάζει να βγαίνει μέσα από τις μορφές, το χρώμα που αποσκοπεί στην απόδοση μιας υπερβατικής οντότητας, ο χρόνος και ο τόπος που εμφανίζονται χωρίς ακολουθία, η υπέρβαση εν τέλει του ρεαλισμού με τη χρήση δύο μόνον διαστάσεων. Στην «Εις Αδου Κάθοδον», την αναπαράσταση δηλαδή της Ανάστασης του Ιησού, η βυζαντινή παράδοση εμφανίζεται με όλους τους κώδικες της ζωγραφικής των εικόνων: κρατά αποστάσεις από την πεζότητα της επίγειας ζωής και στοχεύει στη σύζευξη του φυσικού με το υπερβατικό, «του κτιστού με το άκτιστο» κατά την πατερική ορολογία. Στην αντίπερα όχθη η φυσιοκρατική τέχνη της Δύσης, η μεγαλειώδης κίνηση, η εκφραστικότητα των μορφών και η τεχνική της ελαιογραφίας παρουσιάζουν έναν εικονογραφικό τύπο της «Ανάστασης» διαφορετικό αλλά πάντα μέσα στους κανόνες της Ορθοδοξίας. Οι εποχές, οι τόποι, οι συγκυρίες εντός των οποίων αναπτύχθηκαν οι τύποι της ορθόδοξης θρησκευτικής ζωγραφικής επέδρασαν δραστικά για αυτές τις διαφοροποιήσεις. Η Κωνσταντινούπολη, η Κρήτη, ο βορειοελλαδικός χώρος, τα Επτάνησα υπήρξαν τα κέντρα αυτών των ζωγραφικών τύπων, αλληλοσυνδεόμενα ωστόσο και βεβαίως έχοντας τον ίδιο στόχο. Γιατί η Ανάσταση του Χριστού σήμερα, όπως και αν αποδίδεται, είναι η ίδια. Στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το οποίο εγκαινιάζει στις 8 Ιουλίου τη μόνιμη έκθεση των συλλογών του της Μεταβυζαντινής εποχής (από την Αλωση ως το νέο ελληνικό κράτος), ανάμεσα στα έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, οι εικόνες και δη της Αναστάσεως κατέχουν σημαίνουσα θέση. Γιατί «Η εικονογραφία της Αναστάσεως είναι ο θρίαμβος της θέωσης του ανθρώπου, είναι η κατίσχυση του θανάτου, η πεμπτουσία της χριστιανικής διδασκαλίας», όπως λέει ο διευθυντής του κ.Δημήτρης Κωνστάντιος.

Στους αιώνες άνθησης των εικόνων και των επιτοίχιων παραστάσεων-από τη λήξη της Εικονομαχίας τον 9ο αιώνα και εντεύθεν- οι διαφοροποιήσεις στη ζωγραφική απεικόνιση θρησκευτικών θεμάτων υπήρξαν μια φυσική εξέλιξη η οποία πέραν των άλλων υπαγορεύθηκε και από τις αλλαγές στην τέχνη. Αλλαγές οι οποίες ως γνωστόν είχαν μεγαλύτερη ένταση και ποικιλότητα στη Δύση με την επερχόμενη Αναγέννηση. Την ίδια εποχή στην Ανατολή η Κωνσταντινούπολη θα έπεφτε στα χέρια των Οθωμανών, με την εκεί καλλιτεχνική της πορεία να ανακόπτεται βίαια και στην καλύτερη περίπτωση να μετακομίζει· στη βενετοκρατούμενη ακόμη Κρήτη ή στη Δύση, όπου θα μπολιαστεί με τις νέες αισθητικές αναζητήσεις.

  • Το Αγιο Μανδήλιο
Η ιστορία της θρησκευτικής ζωγραφικής ωστόσο αρχίζει πολύ νωρίτερα. Η εμφάνιση των εικόνων μάλιστα ανάγεται από την παράδοση στο Αγιο Μανδήλιο στο οποίο αποτυπώθηκε το πρόσωπο του Χριστού. Το περιστατικό περιλαμβάνεται σε ομιλία του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου τον 10ο αιώνα και σύμφωνα με αυτό, όταν ο βασιλεύς της Οσθρηνής Αβγαρος ζήτησε από τον Χριστό να τον επισκεφθεί γιατί ήταν άρρωστος, εκείνος αντ΄ αυτού σκούπισε με ένα μαντίλι το πρόσωπό του, το οποίο αποτυπώθηκε στο ύφασμα και του το έστειλε. Αλλά η παράδοση πάλι μνημονεύει τον Ευαγγελιστή Λουκά ως ζωγράφο, ο οποίος απεικόνισε την Παναγία.

Στην Αγία Αικατερίνη της Μονής του Σινά αλλά και στη Ρώμη και στο Κίεβο βρίσκονται οι παλαιότερες σωζόμενες εικόνες, οι οποίες χρονολογούνται από τον 5ο αιώνα. Βεβαίως είναι λίγες καθώς το ξύλο επάνω στο οποίο ήταν ζωγραφισμένες είναι ευαίσθητο στη φθορά, αλλά θεωρούνται υψηλής τέχνης. Η τεχνική τους, γνωστή από την αρχαιότητα αλλά και από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους με τις νεκρικές προσωπογραφίες των φαγιούμ της Αιγύπτου, είναι η εγκαυστική, με τα χρώματα να έχουν συνδετικό υλικό το κερί και τη ρητίνη.

«Η πλαστική απόδοση των όγκων,το σωστό σχέδιο, το πλούσιο χρώμα και μαζί η κυριαρχία της μετωπικότητας των μορφών, ο τονισμός του υπερβατικού στοιχείου είναι τα χαρακτηριστικά των πρώτων αυτών εικόνων» σημειώνει ο καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης κ.Νίκος Ζίας, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων.
  • Η ακμή
Η Εικονομαχία, η οποία υπερέβη τα όρια μιας απλής θρησκευτικής έριδος λαμβάνοντας ευρύτατες πολιτικές διαστάσεις, θα ανακόψει μεν την πορεία της ζωγραφικής αλλά και θα δημιουργήσει νέες συνθήκες. Κατά τον κ. Ζία και πάλι, η Εικονομαχία συνέβαλε στη διασαφήνιση του ρόλου της εικόνας, στη διαμόρφωση μιας ζωγραφικής γλώσσας που να εκφράζει τη θεολογία και στη δημιουργία εικονογραφικού προγράμματος για την ιστόρηση των ναών με συντονισμό της ζωγραφικής με την αρχιτεκτονική διατύπωση ώστε να μην είναι απλώς διακοσμητικά στοιχεία. Από την εποχή αυτή και εντεύθεν αρχίζει άλλωστε η μεγάλη ακμή της ζωγραφικής, η οποία συντελέστηκε κατά τη Μεσοβυζαντινή περίοδο και την εποχή των Παλαιολόγων. Κάθε εικόνα ωστόσο μετά την Εικονομαχία πρέπει να συνάδει προς την απόφαση της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου ότι:
  • «Εικών μεν ούν εστιν ομοίωμα χαρακτηρίζον το πρωτότυπον μετά του καί τινα διαφοράν έχειν προς αυτό».
Οι φορητές εικόνες πληθαίνουν εντυπωσιακά σε αυτή την περίοδο, ενώ παράλληλα εμφανίζονται οι ψηφιδωτές. Μια ιδιαίτερη τεχνοτροπία χαρακτηρίζεται ως μανιερίστικη λόγω των περίπλοκων στάσεων των μορφών και της εξεζητημένης πτυχολογίας των ενδυμάτων. Μια άλλη, η μνημειακή, αρέσκεται στις ψηλόλιγνες μορφές, που έχουν έντονη κίνηση, εξεζητημένες στάσεις και συστροφές αλλά τα πρόσωπα δεν χαρακτηρίζονται για το κάλλος τους. Εισάγονται όμως και νέα θέματα, όπως η «Ακρα Ταπείνωση», ενώ η επαφή με τη ζωγραφική της Δύσης μέσω των εικόνων των Σταυροφόρων συνέβαλε στη δημιουργία μιας τεχνοτροπίας που επέτρεπε την έκφραση των συναισθηματικών καταστάσεων.

Η άνθηση θα ανακοπεί βίαια με την άλωση της Κωνσταντινούπολης και η συνέχεια θα καθοριστεί από τις γενικότερες συνθήκες διαβίωσης των υπόδουλων ελληνικών πληθυσμών, καθώς όσοι ζούσαν υπό την ενετική κυριαρχία (Κρήτη και άλλα νησιά) απολάμβαναν σχετική ισοτιμία και ασφαλώς μπορούσαν να διατηρούν τις θρησκευτικές παραδόσεις τους, ενώ οι υπό την τουρκική κατάκτηση υφίσταντο ποικίλες δυσκολίες: στέρηση πολιτικών και ιδιωτικών ελευθεριών, οικονομική δυσπραγία, εκπαιδευτική υστέρηση, πολιτιστική οπισθοδρόμηση και απομόνωση. Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες όμως η θρησκευτική ζωγραφική συνέχισε να υπάρχει, κυρίως στη Βορειοδυτική Ελλάδα με κέντρο τα Ιωάννινα και με οικογένειες ζωγράφων που περιοδεύουν στα Βαλκάνια. Οι εικόνες φυσικά επιβιώνουν. Γιατί ορθώς έχει αναγνωρισθεί ότι μέσα από τα λεπτά και υπαινικτικά συμβολικά στοιχεία τους συνδέονται με το άπειρο του θεϊκού κόσμου και με το άπειρο του ανθρώπινου πνεύματος.
  • Η θεϊκή αναπαράσταση
ΩΣ «ΕΥΗΛΙΚΑ, σύνοφρυν, ευόφθαλμον, επίρρινον, ουλότριχα, την γενειάδαν μέλαιναν έχοντα, σιτόχρουν τω είδει μακρυδάκτυλον» περιγράφει τον Χριστό ο Ελπιος ο Ρωμαίος ακολουθώντας τους «παλαιούς ιστορητάς», όπως διασώζεται στο κείμενό του «Περί του δεσποτικού χαρακτήρος του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού» του 10ου αιώνα. Και αυτές τις αρχές όσον αφορά τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του Χριστού ακολουθεί η βυζαντινή ζωγραφική.

Το γνωστότερο εργαστήριο της Κρήτης των μέσων του 15ου αιώνα ήταν αυτό των Ανδρέα και Νικόλαου Ρίτζου και στην πελατεία τους δεν ήταν μόνον ορθόδοξοι αλλά και καθολικοί. Η διπλή ζήτηση μάλιστα είχε αποτέλεσμα την ανάπτυξη δεξιοτήτων στους ζωγράφους τόσο στη ζωγραφική alla maniera greca όσο και alla maniera latina. Και όπως σημειώνει η κυρία Φαίδρα Καλαφάτη, επιμελήτρια του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, στην εικόνα JΗS (Jesus Ηominum Salvator- Ιησούς Λυτρωτής των Ανθρώπων- που υπήρξε έμβλημα των φραγκισκανών) ιστορούνται ταυτόχρονα οι παραστάσεις της Σταύρωσης, της Ανάστασης και της «Εις Αδου Καθόδου».

«Το πρωτότυπο και μοναδικό θέμα τού JΗS αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα δείγματα της ιταλοκρητικής ζωγραφικής και δείχνει την εξοικείωση του κρητικού ζωγράφου Ανδρέα Ρίτζου με έργα της δυτικής εικονογραφίας, αποτέλεσμα των συνθηκών που επικρατούσαν στην ιταλοκρατούμενη Κρήτη του 15ου αιώνα» γράφει η ίδια.

Η επιμονή των κρητών καλλιτεχνών αυτής της περιόδου στην παράσταση της «Εις Αδου Καθόδου» «ενισχύει όχι μόνον το θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων της Κρήτης αλλά και τους εμψυχώνει σε μία περίοδο που προσπαθούν να συνηθίσουν τα νέα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα», όπως γράφει η κυρία Καλαφάτη στο Δελτίον της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας. Με την πτώση όμως του Χάνδακα στους Τούρκους, το 1669, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού και μαζί πολλοί ζωγράφοι θα εγκαταλείψουν το νησί για τη Βενετία και τα βενετοκρατούμενα Επτάνησα. Στα Ιόνια νησιά η ζωγραφική θα ακολουθήσει εντελώς διαφορετική κατεύθυνση προσανατολισμένη στη δυτική τέχνη.

«Η φυσιοκρατική τέχνη της Δύσης και η τεχνική της ελαιογραφίας που υιοθέτησε η επτανησιακή ζωγραφική οδήγησαν στην εκκοσμίκευση της ορθόδοξης θρησκευτικής ζωγραφικής και στη σταδιακή αντικατάσταση των τοιχογραφιών και των εικόνων με ζωγραφικούς πίνακες» σημειώνει η κυρία Αναστασία Τούρτα.

Η Ανάσταση τώρα είναι η θριαμβευτική έξοδος της μορφής του Χριστού από τη σαρκοφάγο, όπως απεικονίζεται εν πλήρει δόξη στην εικόνα της «Ανάστασης του Χριστού» (1657) του Ηλία Μόσκου, κρητικού ζωγράφου της Διασποράς που έζησε και εργάστηκε στη Ζάκυνθο. Η οριστική ρήξη της ορθόδοξης ζωγραφικής με τη βυζαντινή παράδοση θα έλθει όμως με την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, όταν οι ζωγράφοι, Βαυαροί αλλά και Ελληνες, εισήγαγαν την τρισδιάστατη δυτικότροπη θρησκευτική ζωγραφική με χαρακτηριστικά τη νατουραλιστική απόδοση του φυσικού τοπίου και τις εξανθρωπισμένες γλυκερές μορφές των αγίων.
  • της ΜΑΡΙΑΣ ΘΕΡΜΟΥ | ΤΟ ΒΗΜΑ, Σάββατο 18 Απριλίου 2009

Ταξικός Ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς


Ξεχωριστή θέση στους εργατικούς αγώνες έχει και ο φετινός ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς. Βγαίνοντας από μια περίοδο έντονων αγωνιστικών παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων, με αιχμή την οικονομική κρίση και τις συνέπειες που αυτή έχει για στους εργαζόμενους, οι ταξικές δυνάμεις παλεύουν για την επιτυχία της απεργίας της 1ης Μάη και των απεργιακών συγκεντρώσεων, που θα διοργανώσει το ΠΑΜΕ με διπλό στόχο: Από τη μια, να αξιοποιηθεί το μήνυμα και το περιεχόμενο της Εργατικής Πρωτομαγιάς, ως μιας κορυφαίας μάχης που ανέδειξε διαχρονικά τη δύναμη της εργατικής τάξης, την ικανότητά της να αποσπάει κατακτήσεις μέσα από σωστά προσανατολισμένους αγώνες, που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το κεφάλαιο. Από την άλλη, να φτάσουν οι εργαζόμενοι στην πρωτομαγιάτικη απεργία, έχοντας κάνει σοβαρά βήματα στην οργάνωση και την ανάπτυξη αντιστάσεων μέσα στους τόπους δουλειάς και τις συνοικίες, παλεύοντας με κεντρικό άξονα το σύνθημα «Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία».
  • ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Σάββατο 18 Απρίλη 2009 - Κυριακή 19 Απρίλη 2009
ΣΕΛΙΔΕΣ 2-3
  • ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2009: Αντεπίθεση στους δρόμους και στην κάλπη
Επόμενος αγωνιστικός σταθμός η συμμετοχή στην απεργία με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ
Ξεχωριστή θέση στους εργατικούς αγώνες έχει και ο φετινός ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς. Βγαίνοντας από μια περίοδο έντονων αγωνιστικών παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων, με αιχμή την οικονομική κρίση και τις συνέπειες που αυτή έχει για στους εργαζόμενους, οι ταξικές δυνάμεις παλεύουν για την επιτυχία της απεργίας της 1ης Μάη και των απεργιακών συγκεντρώσεων που θα διοργανώσει το ΠΑΜΕ με διπλό στόχο:
  • Από τη μια, να αξιοποιηθεί το μήνυμα και το περιεχόμενο της Εργατικής Πρωτομαγιάς, ως μια κορυφαία μάχη που ανέδειξε διαχρονικά τη δύναμη της εργατικής τάξης, την ικανότητά της να αποσπάει κατακτήσεις μέσα από σωστά προσανατολισμένους αγώνες, που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το κεφάλαιο, συμβάλλουν στην ωρίμανση της συνείδησης για την αναγκαιότητα της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
  • Από την άλλη, να φτάσουν οι εργαζόμενοι στην Πρωτομαγιάτικη απεργία, έχοντας κάνει σοβαρά βήματα στην οργάνωση και την ανάπτυξη αντιστάσεων μέσα στους τόπους δουλειάς και τις συνοικίες, παλεύοντας με κεντρικό άξονα το σύνθημα «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία».

Σε αυτήν την κατεύθυνση, αναπτύσσονται αυτό το διάστημα έντονες διεργασίας και παρεμβάσεις σε κλάδους και τόπους εργασίας, με αιχμή τις απολύσεις, τις συλλογικές συμβάσεις, την προστασία των ανέργων. Και παρά τις πρόσθετες δυσκολίες που δημιουργεί η οικονομική κρίση και η προσπάθεια της μεγαλοεργοδοσίας και των κομμάτων της να την αξιοποιήσουν προς όφελός τους, οι αγώνες των εργαζόμενων, εκεί όπου πρωτοστατούν οι ταξικές δυνάμεις, δημιουργούν αναχώματα, βοηθούν στην απόσπαση κατακτήσεων.

  • Σημαντική κατάκτηση για τους ανέργους

Το παράδειγμα των μεταλλεργατών είναι χαρακτηριστικό. Μπροστά στη γενίκευση των αντεργατικών μέτρων, που στον κλάδο μεταφράζονται σε απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, κλείσιμο επιχειρήσεων, διαθεσιμότητες και καταστρατήγηση της Σύμβασης, οκτώ σωματεία του Μετάλλου και άλλων ειδικοτήτων από τη Ζώνη, την Ελευσίνα, την Αθήνα, τον Πειραιά και τη Βοιωτία συγκρότησαν τον περασμένο Φλεβάρη ένα Συντονιστικό όργανο, με στόχο τη διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής προστασίας των άνεργων συναδέλφων τους.

Το πρόγραμμα των κινητοποιήσεων που αποφάσισε το Συντονιστικό περιελάμβανε διαφορετικές και εναλλασσόμενες μορφές πάλης (καταλήψεις, στάσεις εργασίας, παραστάσεις διαμαρτυρίας, συγκεντρώσεις τοπικές και κλαδικές), με επιθετικό πλαίσιο διεκδικήσεων. Οι κινητοποιήσεις των μεταλλεργατών μπήκαν στο στόχαστρο της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των μηχανισμών τους, χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής.

Η σταθερότητα, η συνέπεια, η διάρκεια των κινητοποιήσεων ήταν αυτή που οδήγησε τελικά την κυβέρνηση σε υποχώρηση. Σαν αποτέλεσμα, την περασμένη Τρίτη, ύστερα από μια υποδειγματική ως προς την οργάνωση κινητοποίηση, οι ταξικές δυνάμεις υποχρέωσαν την κυβέρνηση να εξασφαλίσει μέσω του ΟΑΕΔ έκτακτη οικονομική ενίσχυση ύψους 1.000 ευρώ σε όλους τους άνεργους που το πρώτο τρίμηνο του 2009 έχουν από 50 έως κανένα ένσημο. Αποφασίστηκε, επίσης, με ειδική ρύθμιση να δοθεί επιπλέον οικονομική ενίσχυση σε εργαζόμενους της Ζώνης που πάσχουν από βαριές ασθένειες.

  • Συνέπεια στη μάχη της Σύμβασης

Ανάλογες μάχες δίνουν οι εργαζόμενοι και οι ταξικές δυνάμεις σε άλλους κλάδους. Οι ναυτεργάτες κήρυξαν την περασμένη βδομάδα απεργία στα καράβια δύο εταιρειών, με αίτημα να πληρωθούν τα πληρώματα, που παρέμεναν χωρίς μισθό για σχεδόν δύο μήνες, πληρώνοντας τα σπασμένα των ανταγωνισμών στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και τη ληστρική πολιτική των επιδοτήσεων για τις λεγόμενες άγονες γραμμές.

Στην Ελαιουργοσαπωνοποιία, στο Καζίνο της Πάρνηθας και σε άλλες επιχειρήσεις κλιμακώνονται οι απεργιακοί και άλλοι αγώνες για την υπογραφή ικανοποιητικής Σύμβασης Εργασίας και ενάντια στις απολύσεις, δυσκολεύοντας την εργοδοσία που θέλει, με πρόσχημα την κρίση, να τελειώνει με μια σειρά μισθολογικές και άλλες κατακτήσεις των εργαζομένων. Οι απειλές για «λοκ άουτ» στον Παπουτσάνη και η προσπάθεια συκοφάντησης του σωματείου των εργαζομένων στο Καζίνο της Πάρνηθας, είναι ενδεικτικά της δύσκολης θέσης στην οποία έχει φέρει την εργοδοσία ο αγώνας των ταξικών συνδικάτων.

Μεγάλης σημασίας είναι η μάχη για τη Σύμβαση που δίνουν δύο ακόμα κλάδοι, οι μεταλλεργάτες του Πειραιά, οι οικοδόμοι. Για τους μεν μεταλλεργάτες, η υπογραφή της Τοπικής Σύμβασης για τη Ζώνη θα σημάνει την επιτυχή ολοκλήρωση ενός πολυήμερου αγώνα, στη διάρκεια του οποίου τα ταξικά σωματεία κατάφεραν να επιβάλουν σε 50 σχεδόν εργολαβικές επιχειρήσεις αυξήσεις μέχρι και 12% στα μεροκάματα. Ανάλογη ήταν η κατάληξη της μάχης και για τους αμμοβολιστές της Ζώνης, που στη Σύμβασή τους επέβαλαν αυξήσεις μέχρι και 9,7% στο μεροκάματο. Για τους οικοδόμους, ο αγώνας για την υπογραφή ικανοποιητικής Σύμβασης συνεχίζεται την Πρωτομαγιά και κλιμακώνεται με νέα πανελλαδική απεργία στις 14 του Μάη.

  • Τίποτα δεν είναι αυτονόητο

Ορισμένα συμπεράσματα από τις μέχρι τώρα εξελίξεις:

  • Το κεφάλαιο και τα κόμματά του προσπαθούν να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Μόλις την περασμένη Τρίτη, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την αποδέσμευση 2,5 δισ. ευρώ για την ενίσχυση δήθεν της απασχόλησης την περίοδο της κρίσης. Μ' αυτό το πρόσχημα, θα διοχετεύσει το σύνολο του τεράστιου κονδυλίου στις επιχειρήσεις για τη δημιουργία προγραμμάτων κατάρτισης και επανακατάρτισης ανέργων ή τη δημιουργία επιδοτούμενων βραχύχρονων θέσεων απασχόλησης (οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι έχουν αυξηθεί ήδη κατά 20% ή 100.000 από τον περασμένο χρόνο). Με άλλα λόγια, τα 2,5 δισ. θα αξιοποιηθούν για να εξασφαλίσει το κεφάλαιο ακόμα φθηνότερα εργατικά χέρια, κατάκτηση την οποία, βέβαια, δεν πρόκειται να απεμπολήσει όταν ξεπεραστεί η οικονομική κρίση.
  • Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι από αυτά τα υπέρογκα ποσά τίποτα δε θα δοθεί για την ουσιαστική προστασία των ανέργων ή έστω για τη δημιουργία θέσεων πλήρους και σταθερής απασχόλησης σε τομείς όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία. Αντίθετα, θα αξιοποιηθούν για να αυξηθούν οι στρατιές των εργασιακά ομήρων σε επιχειρήσεις, δήμους και νομαρχίες. Αυτά είναι τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, στο οποίο δε χωράει η σταθερή δουλειά ή η προστασία των ανέργων, παρά το γεγονός ότι λεφτά υπάρχουν και μάλιστα με το τσουβάλι.
  • Σήμερα, γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι ακόμη και τα στοιχειώδη δικαιώματα δεν είναι αυτονόητα. Χρειάζονται σοβαροί αγώνες ακόμα και για να καταβληθούν τα δεδουλευμένα ή για να εφαρμοστούν τα ελάχιστα που προβλέπει μια σύμβαση. Χρειάζονται αγώνες σε ευθεία σύγκρουση με την εργοδοσία και την πολιτική της, σε ρήξη με το πλαίσιο συναίνεσης που προβάλλει η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Οι εργαζόμενοι έχουν παραδείγματα. Εκεί όπου η ΓΣΕΕ σπρώχνει τους εργάτες να παλεύουν για τα συμφέροντα της εργοδοσίας, όπως στην περίπτωση της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, το αποτέλεσμα είναι νέα λουκέτα και απολύσεις, χειραγώγηση, διαμόρφωση καταστάσεων και συνειδήσεων που καμιά σχέση δεν έχουν με τις αξίες, τα ιδανικά της εργατικής τάξης.
  • Οι κατακτήσεις που αποσπάνε οι εργαζόμενοι με τους ταξικούς τους αγώνες δε λύνουν το πρόβλημα. Δείχνουν, ωστόσο, τον αναγκαίο δρόμο που πρέπει να βαδίσει η εργατική τάξη. Δείχνουν πως μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του οι εργαζόμενοι είναι δυνατόν να δημιουργήσουν ρήγματα και να επιβάλουν μέτρα προς όφελός τους, που ξεφεύγουν από τα στενά όρια των «αντοχών» της καπιταλιστικής οικονομίας. Από αυτά τα μικρά ρήγματα πρέπει να παραδειγματιστεί κάθε κλάδος και τόπος δουλειάς, για να ξηλώσει το κουβάρι της εργοδοτικής επιθετικότητας και της πολιτικής που τη στηρίζει. Εχοντας καθαρό ότι οι κατακτήσεις στον καπιταλισμό έχουν όρια που διαρκώς στενεύουν και πως μόνο η ανατροπή του μπορεί να εξασφαλίσει την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας.
  • Διπλό καθήκον

Η μάχη της Πρωτομαγιάτικης απεργίας θα κορυφωθεί τις επόμενες μέρες. Μαζί της, για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες, για χιλιάδες εργατοϋπάλληλους που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και τις άλλες αγωνιστικές ριζοσπαστικές λαϊκές συσπειρώσεις, κορυφώνεται μέρα με τη μέρα και η μάχη των ευρωεκλογών. Το ένα καθήκον δένει με το άλλο, καθώς και οι δύο σταθμοί μπορούν να αξιοποιηθούν από τους εργαζόμενους, για να βελτιώσουν ουσιαστικά τη θέση τους στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

Η μαζική συμμετοχή στην απεργία με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, η οργάνωση της αντίστασης και της αντεπίθεσης στους τόπους δουλειάς, πρέπει στις 7 του Ιούνη να βρει αποφασιστική συνέχεια στην κάλπη. Με ψήφο καταδίκης των κομμάτων που διαχειρίζονται την κρίση προς όφελος των πολυεθνικών, με την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Περ. Κ.

Καθ οδόν: Με έναν καβαλάρη άγιο... σε αρχαιοελληνικούς μύθους


Απεικόνιση του αγίου Γεωργίου. Παρουσιάζει καταπληκτική ομοιότητα με αυτή του Βελλεροφόντη που σκοτώνει την Χίμαιρα
Το όνομα «Γεώργιος», ελληνικότατο, είναι πνευματική μεταφορά από την αγροτική μας ζωή και βγαίνει από το ουσιαστικό «γεώργιον», που σημαίνει κτήμα ή χωράφι καλλιεργούμενο (ή καλλιεργήσιμο). Γίνεται όμως και επίθετο: «γεώργιος», για τον άνθρωπο που επιδέχεται την πνευματική καλλιέργεια ή που τον επέλεξε γι' αυτό η Μοίρα ή ο Θεός - < γεώργιον (= το καλλιεργήσιμο) < γεωργός < γη + οργός (< έργον). Είναι το πιο διαδεδομένο από τα ελληνικά ονόματα και μάλιστα σε απόσταση από το δεύτερο. Ενας στους δέκα Ελληνες φέρει το όνομα Γιώργος και τρεις στις δέκα γυναίκες το Γεωργία. Είναι από αυτά που πέρασαν σε ξένες γλώσσες. Οπου και να πάμε έναν Τζορτζ, έναν Γκιόργκι ή έναν Τζόρτζιο θα τους συναντήσουμε.

Η διάδοση του ονόματος μετά τον 4ο αι. εξηγείται από την υψηλή θέση του ομώνυμου αγίου στη συνείδηση του κόσμου. Ο Αϊγιώργης, ο ιππότης άγιος με το ωραίο άσπρο άλογο, είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς αγίους. «Αγί Γιώργης κι αν χάβουται καμπόσους άγιους χρειάζει» (όσο κι αν ταπεινωθεί ο Αϊ-Γιώργης αξίζει όσο πολλοί άγιοι μαζί) λέει μια ποντιακή παροιμία. Είναι ο λεβεντομάρτυρας του χριστιανισμού που η ίδια η εκκλησία τον αποκαλεί «τροπαιοφόρο» και οι στρατοί τον κεντούν στις σημαίες τους. Μα από το λαό ο Αϊ-Γιώργης αγαπήθηκε περισσότερο για την ηρωική του ιδιότητα πάρα επειδή ήταν άγιος. Στη λαϊκή λατρεία ο Αϊγιώργης είναι ο ελευθερωτής των σκλάβων και υπερασπιστής των φτωχών.

Η σχετική με αυτόν διήγηση διαδόθηκε τον 5ο και 6ο αι. ευρύτατα στον ελληνικό κόσμο και στη συνέχεια στην Ανατολική και Δυτική Ευρώπη.

Ο Αϊ-Γιώργης, ως καβαλάρης δρακοκτόνος, έχει σχέση με το νερό, πολύτιμο αγαθό ζωής. Το νερό το πόσιμο, της πηγής, του πηγαδιού, που ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την ίδρυση ενός οικισμού. Για να δροσιστούν οι άνθρωποι και να ποτίσουν τη γη τους.

Ο Περσέας και η Ανδρομέδασε τοιχογραφία της Πομπηίας
Σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις, την πηγή διαφεντεύει δράκοντας που δεν αφήνει τους ανθρώπους να πάρουν νερό όποτε θέλουν. Αφήνει το νερό να τρέξει κάποιες ώρες την ημέρα μόνο αν τον «ταΐσουν» ανθρώπινο κρέας νέου ανθρώπου.

Στα τραγούδια του ελληνικού λαού ο άγιος Γεώργιος είναι ο δρακοκτόνος, ο ήρωας του παραμυθιού που με το κοντάρι του σκοτώνει το θεριό και γλιτώνει τη βασιλοπούλα, η οποία έχει δοθεί βορά στο θηρίο, για ν' αφήσει το νερό της πολιτείας να τρέξει. Ποιο είναι το θηρίο; Είναι ο δράκοντας της ζέστης, που βγάζει φλόγες απ' το στόμα του. Αυτός ο δράκοντας κρατάει το νερό της πολιτείας - έτσι λέει το παραμύθι - και δεν το αφήνει να τρέξει, εξόν κι αν του κάνουνε θυσία τη βασιλοπούλα, αν του τη δώσουν να τη φάει. Ο Αϊ-Γιώργης σκοτώνει το δράκοντα και σώζει τη βασιλοπούλα. Αυτό είναι το παραμύθι.

  • Αρχαιοελληνική η καταγωγή του μύθου

Οτι γύρω από τις πηγές, τις βρύσες και τα πηγάδια λημεριάζουν φίδια και στοιχεία που εμποδίζουν τους ανθρώπους να πάρουν νερό είναι κοινή λαϊκή πίστη.

Το θέμα δεν ανήκει μόνο στον Αϊ-Γιώργη ούτε αποκλειστικά στη χριστιανική παράδοση. Η δρακοκτονία ως δείγμα παλικαριάς ενός θεού ή ενός ήρωα είναι αγαπητό θέμα όχι μόνο στην ελληνική παράδοση, αλλά και στην παγκόσμια μυθολογία. Τον βρίσκουμε αρχικά στην αρχαία Ελλάδα με τον Περσέα που γλίτωσε την Ανδρομέδα, με τον Ηρακλή που έσωσε την Ησιόνη και με τον Βελλερεφόντη που σκότωσε την Χίμαιρα.

Τον ίδιο μύθο βρίσκουμε στους Ινδούς όπου ο ήρωας Βίμα σκοτώνει πάλι δράκοντα για να γλιτώσει έναν Βραχμάνο, στους Σκανδιναβούς και σε πλήθος ευρωπαϊκά παραμύθια όπου κάποιος ιππότης ή άγιος γλιτώνει πάντα τον τόπο από ένα άγριο θηρίο. Είναι η αιώνια συμβολική τιμωρία του σωτήρα και τιμωρού που παρουσιάζεται στις δύσκολες ώρες των δυστυχισμένων.

Καβάλα στον Πήγασο ο Βελλεροφόντης επιτίθεται με το δόρυ κατά του τέρατος που έχει σώμα και κεφάλι λιονταριού, κεφάλι με λαιμό αίγας φυτρωμένα στη ράχη και φίδι για ουρά (2ος αι. π.Χ. Τάραντας. Museo Nazionale Archeologico)
Το θέμα του όμως συμβολίζει την πάλη του φωτός με το σκοτάδι, της αλήθειας με το ψέμα, του νεανικού και χαρούμενου με το μίζερο και φθονερό. Τέτοια ήταν και η πρώτη συμβολική σύλληψη του μύθου όταν ο Απόλλωνας-ήλιος σκότωσε τον Πύθωνα-σκοτάδι.

Την πηγή των Δελφών τη φύλαγε μια δράκαινα (θηλυκό φίδι). Ο Απόλλωνας σκότωσε αυτό το φοβερό φίδι που ονομαζόταν Πύθωνας και είχε δέκα χέρια και τέσσερα μάτια. Εμοιαζε με τεράστια σαύρα και έκανε πολλές καταστροφές στην περιοχή. Θόλωνε τα νερά αναταράζοντας τις πηγές και τα ποτάμια, κατέστρεφε τις καλλιέργειες, καταβρόχθιζε τα κοπάδια και τρόμαζε τις Νύμφες· όταν μάλιστα ήταν πολύ μανιασμένος, στραγγάλιζε και κατάπινε τους ανήμπορους κατοίκους. Ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα με τα ολόχρυσα βέλη που του χάρισε ο Ηφαιστος και έτσι απάλλαξε τους κατοίκους της περιοχής, που για να θυμούνται το κατόρθωμά του καθιέρωσαν προς τιμήν του τους Πυθικούς Αγώνες.

Αυτό το θέμα «υιοθέτησε» ο χριστιανισμός στο μύθο του Αϊ-Γιώργη που καβάλα στο άλογο σκοτώνει το δράκο. Παρότι η σχετική διήγηση είναι διαδεδομένη σε όλους τους χριστιανούς, μέχρι τον 12ο αι. η δρακοκτονία δεν αναφέρεται στα συναξάρια ούτε αποδίδεται στην εικονογραφία. Η ανατολική εκκλησία ανέχθηκε το μύθο, αλλά δεν τον παραδέχτηκε, αντίθετα η δυτική εκκλησία πολύ νωρίς υιοθέτησε το μύθο και στις βιογραφίες και στην εικονογραφία.

«... Κι ως πύρωνεν ακόμα στη φευγάλα,τρικυμισμένος κι όλος φως,χρυσόχυτος μου εφάνταζε καβάλα,σαν τον Αϊ-γιώργη, λίγο πιο μικρός».Ακριλικό, σύνθεση Γ. Φαρσακίδη σε στίχους Μιλτ. Μαλακάση
Η απεικόνιση του Αϊγιώργη έφιππου στο άσπρο άλογο να σκοτώνει το δράκο παρουσιάζει καταπληκτική ομοιότητα με αυτή του Βελλεροφόντη που σκοτώνει την Χίμαιρα. Ο Βελλεροφόντης είναι έφιππος στον Πήγασο έχοντας στο κεφάλι ακτινωτό στεφάνι όπως αυτό που η χριστιανική ζωγραφική κοσμεί το κεφάλι των αγίων. Με το δόρυ του χτυπά την Χίμαιρα που είναι στα πόδια του αλόγου του, όπως και στην εικόνα του αγίου Γεωργίου. Δεξιά του στέκεται η Σθενέβοια, χθόνια θεότητα του τόπου όπου γίνεται η μάχη, πίσω κάθεται κάποιος νέος, ανάλογα προς το μειράκιον του αγίου Γεωργίου όπως και η Σθενέβοια αναλογεί στη βασιλοπούλα. Κλαδιά δέντρων στην απεικόνιση δείχνουν ότι η σκηνή συμβαίνει στους αγρούς, όπως και στη χριστιανική. Η μορφή του θηρίου έχει ομοιότητες με κάποιες απεικονίσεις του κήτους που ετοιμάζεται να καταβροχθίσει την Ανδρομέδα.
  • Σήμερα είναι τ' Αϊγιωργιού σήμερα αλλάζει ο χρόνος

Την εποχή που είχαμε κτηνοτροφία και γεωργία, η γιορτή του Αϊγιώργη μαζί με του Αϊ-Δημήτρη στις 26 Οκτώβρη ήταν τα δύο σύνορα του χρόνου. Απ' τ' Αϊγιωργιού αρχίζει το θέρος και οι κτηνοτρόφοι ανέβαιναν στα βουνά, στις καλοκαιρινές τους βοσκές και τ' Αϊδημήτρη κατέβαιναν στα χειμαδιά. Γεωργοί και κτηνοτρόφοι έκαναν τις συμφωνίες τους για τα κτήματα, τα ζώα και το εργατικό προσωπικό (βοσκοί, σέμπροι, παραγιοί κλπ.). Οι κοινοτάρχες προσλάμβαναν τους γελαδάρηδες, τους αγροφύλακες, ακόμα και τους παπάδες. Ολα τα πράγματα τα συμφωνάγανε με ορόσημο τ' Αϊγιωργιού. Και χρήματα αν έπαιρνε δανεικά κάποιος, τ' Αϊγιωργιού θα τα 'δινε πίσω.

  • Ηρακλής ΚΑΚΑΒΑΝΗΣ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Σάββατο 18 Απρίλη 2009 - Κυριακή 19 Απρίλη 2009

Το Πάσχα των Ελλήνων

  • Με το παραδοσιακό ψήσιμο του οβελία και το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών γιορτάζεται σε όλη τη χώρα το Πάσχα.

Από τη Ρόδο ως τη Χαλκιδική και από τη Σύρο ως τη Λευκάδα, κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζει το Πάσχα με το δικό της μοναδικό τρόπο. Εθιμα και παραδόσεις ζωντανεύουν και πάλι στη μεγαλύτερη και πλουσιότερη, σε λαογραφικές εκδηλώσεις, γιορτή της χριστιανοσύνης, της άνοιξης, της ζωής.

  • ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Στη Θάσο στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο " Για βρέξ' Απρίλη μ' που γιορτάζεται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα. Χορεύουν δημοτικούς χορούς συγκροτήματα απ' όλη την Ελλάδα.

Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής το σημαντικότερο Πασχαλινό έθιμο είναι "ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΝΙΟΥ Τ' ΑΛΩΝΙ". Γιορτάζεται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα, στην ομώνυμη τοποθεσία πάνω στους λόφους. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό. Σιγά-σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και πολλές φορές ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον "ΚΑΓΚΕΛΕΥΤΟ" χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν όπου υπάρχουν δύο παλικάρια με υψωμένα σπαθιά. Ο χορός στη μέση περίπου του τραγουδιού διπλώνεται στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό.

Κατά την διάρκεια της γιορτής μοιράζονται σε όλους, καφές που βράζει σε μεγάλο καζάνι "ζωγραφίτικος", τσουρέκια και αυγά. Ο χορός επαναλαμβάνεται το απόγευμα στην κεντρική πλατεία του χωριού.

  • ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΡΙΚΑΛΑ-ΚΑΡΔΙΤΣΑ. Πληθώρα εθίμων και παραδόσεων αναβιώνουν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας στις περισσότερες περιοχές των νομών Τρικάλων και Καρδίτσας. Οι προετοιμασίες για τις νοικοκυρές για τον εορτασμό της Ανάστασης ξεκινούν από την Μεγάλη Πέμπτη, όπου σύμφωνα με την παράδοση ετοιμάζουν τα τσουρέκια και βάφουν τα αυγά. Πριν αρκετά χρόνια-ίσως και σήμερα σε ορισμένες περιοχές- το πρώτο κόκκινο αυγό, οι νοικοκυρές το τοποθετούσαν στο εικόνισμα του σπιτιού, για να φύγει το κακό και να δώσει τη θέση στο καλό ενώ σημάδευαν και την πλάτη του αρνιού με την μπογιά που χρησιμοποιήθηκε για να βαφούν τα αυγά.

Από νωρίς του Μεγάλου Σαββάτου οι νοικοκυρές ετοιμάζουν το γιορτινό βραδινό τραπέζι που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό τη μαγειρίτσα. Το βράδυ με λευκές λαμπάδες και γιορτινά ρούχα η οικογένεια με τους συγγενείς προσέρχονται στην εκκλησία για να ανάψουν το "Άγιο Φως", ανταλλάσοντας ευχές, ενώ πριν εισέλθουν στο σπίτι σταυρώνουν την εξώπορτα τρεις φορές για καλή τύχη. Στη συνέχεια αφού τσουγκρίσουν τα αυγά, γευματίζουν με την παραδοσιακή μαγειρίτσα. Την Κυριακή του Πάσχα, μέσα σε παραδοσιακά τραγούδια και χορούς ψήνεται στο σουβλί ο οβελίας, ενώ συνηθίζεται κυρίως στα χωριά παρέες να επισκέπτονται σπίτια και οικογένειες και να ανταλλάσουν ευχές.

Εκτός από τα έθιμα αξίζει να αναφερθούμε σε δύο άλλες περιοχές των νομών Καρδίτσας και Τρικάλων γιατί συγκεντρώνουν τα βλέμματα αυτές τις μέρες αρκετών επισκεπτών. Στο Μορφοβούνι, (παλιά Βουνέσι) ένα χωριό το οποίο είναι από τα μεγαλύτερα της ορεινής Καρδίτσας και της λίμνης Πλαστήρα και έδρα του ομώνυμου Δήμου, το Πάσχα γιορτάζεται ακόμα με παραδοσιακό τρόπο. Το βράδυ της Ανάστασης, οι νέοι καίνε τον "αφανό", δημιουργώντας ένα φαντασμαγορικό θέαμα. Την Κυριακή το απόγευμα στην πλατεία του χωριού χορεύεται ο "διπλός χορός" ή ο "χορός της αγάπης" όπως λέγεται. Τη δεύτερη μέρα, αναβιώνει το θρησκευτικό έθιμο "Σίγνα"

Στο Καστράκι της περιοχής Καλαμπάκας, το οποίο έχει παλαιά και πλούσια ιστορία, διατηρούνται μέχρι σήμερα πολλά έθιμα, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει η αναρρίχηση με σκοινί στο εκκλησάκι του Αη - Γιώργη του Μαντηλά, που βρίσκεται σε σπηλιά βράχου των Μετεώρων πάνω από το χωριό, ανήμερα της γιορτής του Αγίου, με το πέρας της λειτουργίας. Οι νέοι του χωριού κρεμούν πολύχρωμα μαντήλια και ανάβουν λαμπάδες στη Μονή. Τα μαντήλια μένουν έως την επόμενη γιορτή του Αγίου και θεωρούνται ευχές για υγεία.

ΑΡΑΧΩΒΑ. Ανήμερα του Πάσχα και από το απόγευμα ξεκινάει η περιφορά της Εικόνας του Αγίου Γεωργίου την οποία συνοδεύουν περί τα 500 άτομα ντυμένα με παραδοσιακές φορεσιές. Την επομένη πραγματοποιείται αγώνας δρόμου των γερόντων (ανηφορικός δρόμος), οι οποίοι ξεκινούν από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φτάνουν στο λόφο. Ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα και το απόγευμα χορεύουν γυναικείοι χορευτικοί σύλλογοι. Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται με κλέφτικα αγωνίσματα, όπως το σήκωμα της πέτρας κλπ.

ΛΙΒΑΔΕΙΑ. Το πιο χαρακτηριστικό έθιμο της πόλης, είναι το πολύ γνωστό και μοναδικό "Πάσχα της Λιβαδειάς", που όχι μόνο διατηρείται αλλά χρόνο με το χρόνο ζωντανεύει μιας και οι νεώτεροι συμμετέχουν με ιδιαίτερο μεράκι και κέφι στο έθιμο του "λάκκου". Μετά την Ανάσταση και πριν καλά ξημερώσει οι κάτοικοι ετοιμάζουν την φωτιά. Ένας, κάνοντας το σταυρό του, βάζει φωτιά στο σωρό με τη λαμπάδα της Αναστάσεως. Οι φλόγες αγκαλιάζουν το σωρό. Με ραντίσματα νερού και συχνό χτύπημα με ένα μακρύ ξύλο, η θράκα είναι έτοιμη για να ψηθούν τα αρνιά. Το ίδιο γίνεται σε όλους τους "λάκκους" και ανεβαίνουν οι καπνοί, αναρίθμητοι και πυκνοί, σε τέτοιο βαθμό, που σκεπάζουν τον ήλιο που στο μεταξύ ανατέλλει.

Η πόλη τυλίγεται σε σύννεφα καπνού. Οι φωτιές είναι έτοιμες και τα αρνιά τοποθετούνται στους "λάκκους". Το γύρισμα των αρνιών και το γλέντι διαρκεί μέχρι το απόγευμα, το οποίο συμπληρώνεται με τη συμμετοχή παραδοσιακών χορευτικών συγκροτημάτων και με την καύση των πυροτεχνημάτων

ΑΙΤΩΛΙΚΟ. Από το πρωί του Μ. Σαββάτου στην κεντρική πλατεία της πόλης αναβιώνουν πολλά από τα έθιμα των κατοίκων μέχρι αργά το βράδυ της Αναστάσεως που είναι και το αποκορύφωμα της ημέρας.

Την Κυριακή του Πάσχα κάθε γειτονιά, είναι μία μεγάλη υπαίθρια ψησταριά, όπου ο χορός και το τραγούδι έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ προσφέρονται κρασί και παραδοσιακοί μεζέδες δωρεάν.

  • ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

ΚΑΛΑΜΑΤΑ: Εδώ αναβιώνει ένα έθιμο, που πηγάζει από τους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821, ο διαγωνισμός των "μπουλουκιών". Οι διαγωνιζόμενοι, με παραδοσιακές ενδυμασίες και οπλισμένοι με σαΐτες, δηλαδή με χαρτονένιους σωλήνες γεμάτους μπαρούτι, επιδίδονται σε σαϊτοπόλεμο, στο γήπεδο του Μεσσηνιακού, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου.

ΛΕΩΝΙΔΙΟ: Το πιο εντυπωσιακό έθιμο της περιοχής είναι, όταν το βράδυ της Ανάστασης που ο ουρανός γεμίζει από πολύχρωμα "αερόστατα" τα οποία ανυψώνονται από τους πιστούς κάθε ενορίας, αμέσως μετά το Χριστός Ανέστη. Την Κυριακή μετά την τελετή της ''Αγάπης'' στο κήπο του Δημαρχείου σουβλίζουν αρνιά κι ένα λαϊκό γλέντι κρατά ως αργά το βράδυ.

ΤΡΙΠΟΛΗ: Την Κυριακή του Πάσχα η Τρίπολη σκεπάζεται από τον καπνό που δημιουργούν οι φωτιές από τις αμπελόβεργες, που ανάβουν αμέσως μετά την τελετή της Ανάστασης στην πλατεία Άρεως προκειμένου να ''γίνουν τα κάρβουνα'' για να αρχίσει τα ξημερώματα το σούβλισμα των αρνιών ο Δήμος Τρίπολης. Το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, αρχίζει το μεγάλο γλέντι στην πλατεία όπου ζωντανεύει το έθιμο της κλεφτουριάς, προσφέροντας ο Δήμος σε ντόπιους κι επισκέπτες εκτός από σουβλιστό αρνί, το φημισμένο Τριπολιτσιώτικο κρασί ''μοσχοφίλερο'' και το γλέντι με παραδοσιακά συγκροτήματα κρατά ως αργά το απόγευμα.

Το βράδυ της Κυριακής συνεχίζει το γλέντι στην πλατεία της συνοικίας Φιλικών, ενώ την Δευτέρα του Πάσχα παίρνει τη σκυτάλη η συνοικία του Σέχι το μεσημέρι και το βράδυ στην πλατεία Μπασιάκου αμέσως μετά τον Εσπερινό του Αγίου Ραφαήλ που γιορτάζει το γλέντι μέχρι τις πρώτες πρωϊνές ώρες.

Στη ΝΕΣΤΑΝΗ ΑΡΚΑΔΙΑΣ: Η Δευτέρα του Πάσχα αποτελεί μεγάλη γιορτή για όλη την περιοχή της Μαντινείας με το πανηγύρι του Αι-Γιώργη. Όσοι συμμετέχουν είναι ντυμένοι με την παραδοσιακή ''τσιπιανίτικη'' φορεσιά και κρατούν γκλίτσα στολισμένη στην κορυφή με μάηδες, πασχαλιές, αγριοσέλινα και άλλα λουλούδια. Κατεβαίνουν όλοι από ψηλά το Γουλά (λόφος της περιοχής), από τον Αι-Γιώργη περπατώντας εμπρός από το μοναστήρι της Παναγιάς της Γοργοεπηκόου, χορεύοντας και τραγουδώντας το τραγούδι του Αι-Γιώργη. Φτάνοντας στην πάνω πλατεία της Νεστάνης, ''το αλώνι'', σχηματίζουν μεγάλους κύκλους χορεύοντας συρτό και τραγουδώντας ένα παράξενο σκοπό.

  • ΚΥΚΛΑΔΕΣ

ΚΥΘΝΟΣ. Το πιο εντυπωσιακό έθιμο του νησιού είναι αυτό της "Κούνιας". Την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια, στην οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο. Το βράδυ του Μ. Σαββάτου επικρατεί το έθιμο του "συχώριου", δηλαδή όλοι όσοι έχουν πεθαμένους συγγενείς φέρνουν στην εκκλησία ψητά, κρασί και ψωμί, τα οποία έχει "διαβάσει" ο παπάς, τα προσφέρουν στους επισκέπτες και στους κατοίκους του νησιού.

ΣΥΡΟΣ. Η Σύρος βιώνει με ιδιαίτερο τρόπο το Πάσχα. Οι δύο Θρησκευτικές της κοινότητες, η Ορθόδοξη και η Καθολική, γιορτάζουν συγχρόνως, με αγάπη κατάνυξη και αμοιβαίο σεβασμό τις Άγιες Μέρες του Πάσχα. Οι Επιτάφιοι των Καθολικών στην Άνω Σύρο ξεκινούν από τον Ναό του Αγίου Γεωργίου. Στην Ερμούπολη ο επιτάφιος των Καθολικών ξεκινάει από τον ιερό Ναό Ευαγγελιστών οι επιτάφιοι των Ορθοδόξων, από τις ενορίες Αγίου Νικολάου, της Κοιμήσεως και την Μητρόπολη της Μεταμορφώσεως περιφέρονται και συναντώνται στην Κεντρική Πλατεία Μιαούλη, όπου γίνεται κατανυκτική δέηση και ψάλλονται τροπάρια της Μ. Παρασκευής από την χορωδία του Αγίου Νικολάου και Ιεροψάλτες.

ΠΑΡΟΣ. Τα μεσάνυκτα του Μ. Σαββάτου, το νησί γεμίζει από φώτα και τον θόρυβο των αμέτρητων πυροτεχνημάτων.

  • ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ

ΠΑΤΜΟΣ. Το Μ. Σάββατο το βράδυ πριν από την Ανάσταση, το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε ηρωικό εξάμετρο με κώντιο και την Κυριακή του Πάσχα στις 3 το απόγευμα, στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς.

ΡΟΔΟΣ (ΙΑΛΥΣΟΣ). Το Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν τον "Λάζαρο", συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά για τους ιερείς. Παλαιότερα, αυτή την ημέρα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν, ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών. Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, "τα Λαζαράκια", συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.

ΚΩΣ. Ενώ οι μεγάλοι είναι δοσμένοι στις πασχαλινές δουλειές και στον εκκλησιασμό, τα παιδιά προετοιμάζονται και αυτά για την Ανάσταση του Κυρίου. Παίρνουν μεγάλα κλειδιά από εκείνα που είχαν οι παλιές κλειδαριές, δένουν με ένα σχοινί το κλειδί με μπαρούτι και βάζουν το καρφί στην τρύπα του κλειδιού, το βράδυ της Ανάστασης το χτυπούν δυνατά στον τοίχο για να εκπυρσοκροτήσει και να χαλάσει ο κόσμος. Άλλοι κόβουν μακριές λωρίδες χαρτιού, βάζουν στην άκρη της κάθε λωρίδας μπαρούτι και ένα φυτίλι, την τυλίγουν τριγωνικά, ώστε να προεξέχει το φυτίλι που το ανάβουν και από την ώρα που ο παπάς λεει το "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ".

Το πρωί του Μ. Σαββάτου, η εκκλησία στρώνεται με μυρωμένα λουλούδια του βουνού που λέγονται λαμπρές (μικρά μωβ αρωματικά λουλούδια). Οι νοικοκυρές φτιάχνουν τις λαμπρόπιττες και το γεμιστό αρνί.

  • ΧΙΟΣ

Ο ρουκετοπόλεμος είναι ένα παλιό Βρονταδούσικο έθιμο που έχει τις ρίζες του στους χρόνους της τουρκικής κατοχής. Αρχικά, οι κάτοικοι των ενοριών του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας Ερειθιανής, εκκλησιών που βρίσκονται αντικριστά, έφτιαχναν αυτοσχέδια κανονάκια. Με το πέρασμα του χρόνου όμως αυτά εξελίχθηκαν σε αυτοσχέδιες ρουκέτες, βεγγαλικά, φτιαγμένα από νίτρο, θειάφι και μπαρούτι. Η προετοιμασία των ρουκετών αρχίζει αμέσως μετά το Πάσχα για να είναι έτοιμες την επόμενη χρονιά. Οι ποσότητες τα τελευταία χρόνια φτάνουν στις μερικές χιλιάδες και το θέαμα που δημιουργείται από τις ρουκέτες που εκτοξεύονται στον ουρανό του Βροντάδου το βράδυ της Ανάστασης είναι φαντασμαγορικό. Πολύς είναι ο κόσμος που επιλέγει να περάσει το Πάσχα στην Χίο για να δει αυτό το μοναδικό θέαμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί μέτρα για την προστασία των παρευρισκομένων, έτσι ώστε να διασωθεί το έθιμο.

  • ΕΠΤΑΝΗΣΑ

ΚΕΡΚΥΡΑ. Στις 11 το πρωΐ του Μ. Σαββάτου ο κόσμος περιμένει την πρώτη Ανάσταση. Όταν τελειώνει η ακολουθία στη Μητρόπολη, χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και από τα παράθυρα των σπιτιών πέφτουν κατά χιλιάδες, πήλινα δοχεία (μπότιδες) στους δρόμους, με μεγάλο κρότο. Αυτό το έθιμο έχει τις ρίζες του στο χωρίον του Ευαγγελίου 'Συ δε Κύριε Ανάστησόν με ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως".

Ένα άλλο επίσης Κορφιάτικο Πασχαλινό έθιμο που αναβιώνει είναι το "ΜΑΣΤΕΛΟ" (βαρέλι). Στην "Pinia" και κάτω από την Μεταλλική Κουκουνάρα που κρέμεται ασάλευτη ακόμα στην διασταύρωση Νικηφόρου Θεοτόκη και Φιλαρμονικής, μαζεύονται οι Φακίνοι, οι αχθοφόροι της πόλης, οι Πινιαδώροι, οι οποίοι τοποθετούσαν στη μέση του πεζοδρομίου ένα ξύλινο βαρέλι. Το στόλιζαν με μυρτιές και βέρντε, του έβαζαν νερό και αυτοί σκορπισμένοι στο γύρο χώρο, παρακαλούσαν τους περαστικούς, που αυτή την ώρα ήταν πάρα πολλοί, να ρίξουν νομίσματα για ευχές στο νερό. Όταν πλησίαζε η ώρα της πρώτης Ανάστασης, οι Πηνιαδώροι σκορπισμένοι στην περιοχή της Πιάτσας κυνηγούσαν να βρουν κάποιον να τον ρίξουν στο βαρέλι. Αυτός μουσκίδι έβρεχε τον κόσμο γύρω του, ενώ περνούσαν οι μπάντες μας, παίζοντας το αλέγκρο μαρς "Μη φοβάστε Γραικοί". Στο τέλος έβγαινε ο βρεγμένος με γέλια και χαρές και έπαιρνε τα χρήματα που είχε το βαρέλι.

Το βράδυ του Μ. Σαββάτου γίνεται η Ανάσταση στην Άνω Πλατεία - φαντασμαγορικό, μοναδικό θέαμα. Όλα τα παράθυρα των γύρω σπιτιών ανοιχτά με κεράκια αναμμένα. Τα παράθυρα των μεγάλων εξαορόφων σπιτιών, μαζί με το καταπληκτικό θέμα των χιλιάδων κεριών και των πιστών που παρακολουθούν την τελετή της Ανάστασης στη μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδας, συνθέτουν μία μεγαλειώδη εικόνα. Η Αναστάσιμος Ακολουθία συνεχίζεται στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής (Πλατύ Καντούνι). Την Κυριακή του Πάσχα, από τις 7 το πρωί κάθε εκκλησία, όπως συμβαίνει και με τους Επιταφίους, βγάζει την Ανάσταση με φιλαρμονικές, σχολεία, προσκόπους και χορωδίες.

ΖΑΚΥΝΘΟΣ. Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων, η περιφορά του Επιταφίου, σύμφωνα με παμπάλαιο τοπικό έθιμο, γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες του Μ. Σαββάτου, ενώ με την ανατολή του ηλίου, ο Δεσπότης σηκώνει την Ανάσταση. Με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας, ο Δεσπότης αφήνει ελεύθερα άσπρα περιστέρια ενώ από το καμπαναριό πετάνε στο δρόμο πήλινα δοχεία, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού από τα παράθυρά τους.

ΛΕΥΚΑΔΑ. Το Μ. Σάββατο το πρωί, η Φιλαρμονική παίζει στους δρόμους της πόλης χαρούμενους σκοπούς, ενώ οι νοικοκυρές πετούν και σπάζουν έξω από τα σπίτια τους διάφορα πήλινα αγγεία (το κομμάτι).

  • ΚΡΗΤΗ

Πριν την ανάσταση, στις Γκαγκάλες Ηρακλείου, όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν ξύλα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να καεί και τα αφήνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Την παραμονή της Ανάστασης σχηματίζουν ένα βουνό από τα ξύλα και στην κορυφή έχουν ένα σκιάχτρο με ένα παλιό κουστούμι που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο παπάς λεει το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ βάζουν φωτιά και τον καίνε. Η νύχτα γίνεται μέρα από τα πυροτεχνήματα, η καμπάνα του χωριού χτυπά συνεχώς και μάλιστα οι παλιότεροι λένε ότι όταν αυτοί ήταν μικροί δεν άφηναν 3 μερόνυχτα την καμπάνα να σταματήσει γιατί το θεωρούσαν για καλό. Ξυπνούσαν ακόμα και τη νύχτα να πάνε να την χτυπήσουν.

  • Το Πάσχα των πολιτικών αρχηγών

Δίπλα στα στρατευμένα νιάτα περνούν την Κυριακή του Πάσχα τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσο και οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Ο Κάρολος Παπούλιας γιορτάζει το Πάσχα με τους στρατευμένους στο στρατόπεδο «Λορέντζος Μαβίλης» στο Καλπάκι.

Στην αεροπορική βάση στη Δεκέλεια έφτασαν λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι ο πρωθυπουργός, η γγ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης.

Ο Κώστας Καραμανλής μίλησε με παιδιά από την πληγείσα από το σεισμό πόλη Άκουιλα, τα οποία φιλοξενεί ο Δήμος Αθηναίων, ενώ αντάλλαξε χειραψία με τον κ. Καρατζαφέρη.

Πριν μεταβεί στη Δεκέλεια, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ πέρασε από τη ΓΑΔΑ στη Λ. Αλεξάνδρας, όπου απηύθυνε το αναστάσιμο μήνυμα μέσω ασυρμάτου στο προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας. «Κάποιοι βρίσκονται και σήμερα στη δουλειά τους, στο καθήκον, Τους ευχαριστούμε που αγρυπνούν για μας», δήλωσε ο κ. Καρατζαφέρης.

Το ΠΑΣΟΚ εκπροσωπεί στην αεροπορική βάση της Δεκέλειας η Βάσω Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του κόμματος Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται στο κέντρο εκπαίδευσης του Πολεμικού Ναυτικού στον Πόρο.

Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος βρίσκεται στην Τήνο ενώ επίσκεψη στην Καβάλα πραγματοποιεί ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας.

Με λαμπρότητα και κατάνυξη γιορτάστηκε το αναστάσιμο μήνυμα της Ορθοδοξίας, το οποίο προσδοκά η διεθνής κοινότητα, την ώρα που συνεχίζει να ανεβαίνει τον δικό της «Γολγοθά» για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Στην οικονομική κρίση αναφέρθηκαν στα μηνύματα τους και οι προκαθήμενοι των ορθόδοξων Εκκλησιών. «Καταπροδομένο» χαρακτηρίζει τον άνθρωπο των ημερών μας ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, για βαθύτερη κρίση όταν συνεχίζουμε την προκλητικά αδιάφορη στάση μας προς τον άλλο κάνει λόγο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ενώ για εορτή που καλεί τους πιστούς σε πορεία ελευθερίας από το φόβο μιλά ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος.

  • ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 19 Απριλίου 2009, 13:19

Πάσχα σε παρελθόντα χρόνο



ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ τέτοιες μέρες επίμονα παρεισφρύει στην καθημερινότητα το ρήμα «θυμάμαι»! Για κάποιον λόγο, η Πασχαλιά είναι συνυφασμένη με των παιδικών χρόνων τις μνήμες τις ανεξίτηλες. Το χθες συντρίβει το σήμερα, εξωραΐζεται, καλλωπίζεται, βάζει τα καλά του και εισβάλλει σαν τον κατακτητή μες στην καρδιά και το μυαλό.

Ήταν άραγε τόσο όμορφα τα χρόνια εκείνα ή εμείς τα σουλουπώσαμε στην πορεία μας; Ήταν τόσο ακριβές οι αναμνήσεις ή εμείς τις κόψαμε στα μέτρα μας; Δεν θα το μάθουμε ποτέ! Κι ίσως δεν έχει και σημασία! Σημασία έχει ότι το παρελθόν εκτοπίζει το παρόν και το ρήμα «θυμάμαι» κυριαρχεί γεμάτο μυρωδιές από μοβ πασχαλιές, το κερί της λαμπάδας που λειώνει και την τσίκνα του αρνιού. Γιατί το θυμάμαι δεν έχει να κάνει με τα γεγονότα. Έχει να κάνει με την αίσθηση που μας γεννούσαν τα γεγονότα.

«Θυμάμαι», λοιπόν... Ή μάλλον θυμάμαι... Βγάζω τα εισαγωγικά από το ρήμα και γυρίζω πίσω... Τότε που φορούσα κόκκινα κοκαλάκια με πασχαλίτσες στα καλοχτενισμένα μαλλάκια... Τότε που μας αγόραζαν καινούργια παπούτσια για το Πάσχα. Τότε που νιώθαμε πολύ περήφανοι γιατί αγόρια και κορίτσια φυλούσαμε σκοπιά τον Επιτάφιο.

Θυμάμαι τη ζύμη που ετοίμαζε η γιαγιά μου για τα κουλουράκια. Τι απίστευτη ηδονή! Να χώνεις τα χέρια σ΄ αυτή τη μαγική πλαστελίνη και να «πλάθεις κουλουράκια με τα δυο χεράκια». Ξεκινούσα πάντα με μεγαλεπήβολα σχέδια. Ότι θα φτιάξω λαγουδάκια, μαργαρίτες, σπιτάκια. Αλλά επειδή «απεξανέκαθεν» δεν έπιαναν και πολύ τα χέρια μου, συμβιβαζόμουνα γρήγορα με πιο εφικτούς στόχους:
κοτσίδες, καρδούλες και στρογγυλά μηδενικά. Κι όταν έβγαιναν ζεστά ζεστά απ΄ τον φούρνο η γιαγιά τα έβαζε στην καλή πιατέλα, τη Ρόζενταλ, και μου τα έδινε να τρατάρω (Μικρασία αθάνατη!) την οικογένεια. Στην οποία και δεν υπήρχε περίπτωση να μην επισημάνω ποια είναι τα δικά μου. Έπρεπε να διασφαλίσω τον θαυμασμό τους καθώς άκουγα το θεϊκό τραγάνισμα στο στόμα τους: «Όλα τα κουλουράκια είναι ωραία, αλλά της Έλενας είναι τα καλύτερα! Δώσε μου άλλη μια καρδούλα... μμμμμ!!!!»
ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΑΥΓΑ πάλι τα έπαιρνε εργολαβία η μαμά. Κανένας στην οικογένεια δεν πετύχαινε τόσο τέλεια το ομοιόμορφο λαμπερό χρώμα. Το οποίο και έπρεπε να είναι απαραιτήτως κόκκινο. Μάχη έδινα για να την πείσω να βάψουμε και κίτρινα, πράσινα, μπλε. Μάχη χαμένη. Η μαμά ήταν αμετακίνητη στο παραδοσιακό κόκκινο αυγό. Η μόνη παραχώρηση που έκανε ήταν οι χαλκομανίες. Η τελευταία πινελιά στα άψογα αυγά της.

Ήθελαν χειρουργική ακρίβεια αυτά τα άτιμα. Σωστούς υπολογισμούς, προσεκτικές κινήσεις. Πόσο να βράσουν, πότε να τα βουτήξουμε στην μπογιά, πώς να μη σπάσει το τσόφλι, ποια η κατάλληλη ώρα για να βγουν. Και μετά αναλάμβανα εγώ. Έπρεπε με το λαδωμένο πανάκι να τα κάνω να γυαλίσουν. Καλά καλά, σαν να τα είχαμε περάσει με λάκα! Και τέλος, το καλάθι το μεγάλο με την ασορτί κόκκινη πετσέτα στο κέντρο της τραπεζαρίας!

Πολύ τα λιγουρευόμουνα τα κόκκινα αυγά. Όχι ότι υπήρχε περίπτωση να απλώσω χέρι πάνω τους πριν γίνει Ανάσταση. Αλλά μετρούσα τις μέρες, τις ώρες, τα δευτερόλεπτα μέχρι να τα τσακίσω. Ήμουνα πεπεισμένη πως τα κόκκινα είναι απείρως πιο νόστιμα από τα άσπρα.

Θυμάμαι λοιπόν την τελετουργία της βαφής. Στη μεγάλη κουζίνα που δεν υπάρχει πια. Δεξιά στον τοίχο ένα τεράστιο ψυγείο Κελβινέιτορ (το επονομαζόμενο κι «αθάνατο»). Η πόρτα που έβγαζε στην πίσω αυλή. Το παράθυρο που έβγαζε στην πίσω λιακάδα. Στο τρανζίστορ τραγούδια λυπητερά, θλιμμένα, μεγαλοβδομαδιάτικα... Και στη μέση το μεγάλη τραπέζι που αποτελούσε το κέντρο επιχειρήσεων... Τέτοια υπέροχη, ανθρώπινη, ανοιχτόκαρδη κουζίνα ποτέ πριν... ποτέ μετά...

Θυμάμαι την καχυποψία με την οποία αντιμετώπιζε η μαμά τα σοκολατένια αυγά. Όποτε μου φέρναν εκείνους τους μυθικούς κούνελους με τις αυτούρες και το διαφανές κόκκινο περιτύλιγμα, σκοτείνιαζε το βλέμμα της. Ήταν βέβαιη ότι αυτή η σοκολάτα δεν ήταν καλής ποιότητας. «Ποιος ξέρει τι υλικά χρησιμοποιούν, μόνο η μόστρα τους ενδιαφέρει, καλύτερα να μην τα φας!».

Τα έτρωγα με μια αίσθηση αμαρτίας στη γεύση τους. Όντως δεν συγκρίνονταν με τη σοκολατίνα του ζαχαροπλαστείου. Ήταν πικρά και άνοστα. Άσε που πίστευα ότι τη δηλητηρίαση την έχω στο τσεπάκι μου. Άσε που αισθανόμουνα ότι- τρώγοντας ένα αυτί- ακρωτηρίαζα τον φουκαρά τον κούνελο. Ένιωθα σαν κανίβαλος ένα πράμα (όταν λέω εγώ «γεννήθηκα ξανθιά» κάτι ξέρω)...

Θυμάμαι το Μ. Σάββατο που ψιλοκόβαμε τη μαγειρίτσα (άλλη σπεσιαλιτέ της μαμάς που δεν τη μοιραζόταν με κανέναν) και λίγο πριν από τα μεσάνυχτα πηγαίναμε στην Ανάσταση. Αυτό ειδικά όοοοοχι δεν ήταν το καλύτερο μου. Πρώτον νύσταζα, δεύτερον φοβόμουνα τις στρακαστρούκες. Πολύ όμως! Όλοι δίνανε το φιλί της αγάπης, εγώ με τη λαμπάδα (που είχε και φαναράκι, παρακαλώ) στο χέρι και μούρη στο πάτωμα.

Θυμάμαι ότι τότε ο κόσμος δεν έφευγε για εκδρομές και ταξίδια. Όλοι μένανε σπιτάκι τους. Ξυπνούσαν οι άντρες από τα χαράματα, στήνανε τις σούβλες κι έρχονταν συγγενείς και φίλοι. Πολύ συχνά γίνονταν και περαντζάδες από σπίτι σε σπίτι. «Περάστε για ένα μεζέ, ένα κρασί». Και δωσ΄ του μουσικές, και δωσ΄ του χορός και τραγούδι, ανέκδοτα, χαβαλές, καβγάδες για πολιτικά ή ποδοσφαιρικά και μετά πάλι «εβίβα» κι ευχές απ΄ την καρδιά βγαλμένες, όχι οι τυπικούρες της απόλυτης ξεπέτας!

Θυμάμαι... Βγάζω τα εισαγωγικά και θυμάμαι... Τότε που η Λαμπρή μύριζε αγάπη κι όχι πλεξιγκλάς... Καλή Ανάσταση!
  • Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ,ΤΑ ΝΕΑ: 17 Απριλίου 2009


Με λαμπρότητα γιορτάζεται το Πάσχα σε όλη τη χώρα

Με λαμπρότητα και κατάνυξη γιορτάστηκε σε όλη τη χώρα η Ανάσταση του Θεανθρώπου. Το «Χριστός Ανέστη» ακούστηκε με τους πιστούς να κρατούν το Άγιο Φως, που για μια ακόμα φορά άναψε στον Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Κοντά στη στρατευμένη νεολαία η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία. Νεφώσεις σήμερα, βροχές από αύριο προβλέπει η ΕΜΥ.

Τη νίκη της ζωής επί του θανάτου και την ελπίδα που γεννά η ανάσταση του Θεανθρώπου επισημαίνουν στα μηνύματά τους για το Πάσχα ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Βαρθολομαίος, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Ιερώνυμος και ο πατριάρχης Ιεροσολύμων, Θεόφιλος.

Η Ανάσταση είναι μια «αναντίρρητος ιστορική πραγματικότης», η οποία έχει «αμέσους και σωτηρίους επιπτώσεις εις όλους μας» υπογραμμίζει ο Οικονομικός Πατριάρχης, Βαρθολομαίος.

«Ευτυχώς απέθανεν ο Θεός και ο θάνατός Του έγινε ζωή και ανάστασις ιδική μας. Ευτυχώς που υπάρχουν τόσα ‘μνήματα’ Του εις τον κόσμον, τόσοι άγιοι ναοί, όπου ημπορεί να εισέλθει ελεύθερα ο πονεμένος, ο κουρασμένος και απαρηγόρητος άνθρωπος, να αποθέση το φορτίον του πόνου του, της αγωνίας του, του φόβου και της ανασφάλειάς Του, να ‘ξεφορτωθεί’ τον θάνατόν Του», ανάφερε χαρακτηριστικά.

Ευτυχώς, προσθέτει ο κ. Βαρθολομαίος που υπάρχουν οι εκκλησίες του Χριστού «όπου ο απελπισμένος άνθρωπος των ημερών μας, ο καταπροδωμένος από όλα τα είδωλα, όλους τους 'χαμοθεούς' που έκλεψαν την καρδιά του, την οικονομίαν, δηλαδή την ιδεολογίαν, την φιλοσοφίαν, την μεταφυσικήν και όλας τας υπολοίπους 'κενάς απάτας' του παρόντος αιώνος 'του απατεώνος' ευρίσκει καταφύγιον και παραμυθίαν και σωτηρίαν».

Την ευχή να συναντήσουν οι πιστοί «τον αναστημένο Χριστό στο πρόσωπο του άλλου», διατυπώνει ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Ιερώνυμος στο μήνυμά του.

Η ανάσταση του Χριστού υπενθυμίζει την υπεροχή του φωτός, έναντι του σκότους, αναφέρει ο κ. Ιερώνυμος, προσθέτοντας ότι μέσα σε αυτό το φως «το άτομο συναντά την προσωπική του έκφραση που δεν είναι άλλη από τη συνάντηση του Θεού με την προσφορά μας στο πρόσωπο κάθε άλλου, κάθε ξένου, ανεξαρτήτως γλώσσας, χρώματος, θρησκείας και πολιτισμού».

Όπως τονίζει ο κ. Ιερώνυμος «τα σύννεφα της επερχόμενης οικονομικής κρίσης μπορεί να σκεπάζουν τις προοπτικές και το μέλλον πολλών αδελφών μας βαθύτερη κρίση, όμως, ζούμε, όταν συνεχίζουμε την προκλητικά αδιάφορη στάση μας προς τον άλλο».

Με τη σειρά του, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων και πάσης Παλαιστίνης, Θεόφιλος τονίζει ότι η ανάσταση του Χριστού αναγγέλλει την αιώνια ζωή, τη ζωή που νικά το κακό και σε αυτή καλεί τον κόσμο η Εκκλησία «προς συμμετοχήν και απαλλαγήν εκ των επερχομένων τη ανθρωπότητι δεινών, συνεπεία των ιδίων αυτής αμαρτιών και ανομιών και τρόπων ζωής πεπλανημένης».

Το Πάσχα των Πολιτικών

Σήμερα, παραδοσιακά η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία θα βρεθεί κοντά στη στρατευμένη νεολαία.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας θα βρεθεί στο Καλπάκι, ενώ ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης αναμένεται να επισκεφθούν την αεροπορική βάση της Δεκέλειας.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου θα επισκεφθεί το κέντρο εκπαίδευσης του Πολεμικού Ναυτικού στον Πόρο.

Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος βρίσκεται στην Τήνο ενώ επίσκεψη στην Καβάλα πραγματοποιεί ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας.

  • Ο καιρός το διήμερο

Υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες και πρόσκαιρες βροχές στην ηπειρωτική μόνο χώρα προβλέπει η ΕΜΥ για την Κυριακή του Πάσχα. Οι άνεμοι θα πνέουν νοτιοανατολικοί 3 έως 5 μποφόρ και στο Ιόνιο 6 έως 7 μποφόρ. Για τη Δευτέρα του Πάσχα προβλέπονται λίγες νεφώσεις, κατά τόπους πιο πυκνές, με τοπικές βροχές στα δυτικά, κεντρικά και βόρεια. Σποραδικές καταιγίδες θα εκδηλωθούν στα βορειοδυτικά το βράδυ. Ανατολικοί - νοτιοανατολικοί 4 έως 6 μποφόρ θα πνέουν οι άνεμοι, ενώ στη θερμοκρασία δεν σημειώνεται αξιόλογη μεταβολή. [ΤΑ ΝΕΑ: Κυριακή 19 Απριλίου 2009, 11:37, Web-Only]