Έτσι, λοιπόν, είναι Χριστούγεννα...

Στη φίλη μου την Ε. δεν αρέσουν τα Χριστούγεννα. Απεχθάνεται, λέει, όλο αυτό το όργιο αγορών και κατανάλωσης. Τα Χριστούγεννα οι άνθρωποι αγοράζουν με τέτοια μανία λες και τρέχουν να προλάβουν τη Δευτέρα Παρουσία. Τα Χριστούγεννα κάνουν τη φίλη μου παραδόξως να νιώθει μοναξιά αν και, θέλοντας ή μη, είναι πάντα περικυκλωμένη από κόσμο. Να μην παρεξηγηθούμε. Η Ε. δεν είναι κυνική. Είναι από αυτούς τους ανθρώπους που δεν τους βρίσκεις και πολύ συχνά, οι οποίοι σου μεταδίδουν τη θετική τους αύρα. Απλώς δεν τα πάει καλά με τα Χριστούγεννα. Και δεν πρέπει να είναι λίγοι, νομίζω, αυτοί που δεν τα πάνε καλά με Χριστούγεννα. Μοιάζουν κάπως στους πρωταγωνιστές ενός μυθιστορήματος που είχα διαβάσει κάποτε, ενός Ιρλανδού συγγραφέα, ονόματι Μάικλ Κάρτιν. «Ο σύνδεσμος ενάντια στα Χριστούγεννα» είναι ο τίτλος του. Σε ένα κλαμπ του Λονδίνου άνθρωποι διαφόρων επαγγελμάτων και προτιμήσεων μαζεύονται με κοινό σκοπό να διώξουν το πνεύμα των Χριστουγέννων. Να υπονομεύουν μια και καλή την ημέρα-σύμβολο της ανθρώπινης μοναξιάς: τα Χριστούγεννα. Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος είναι άνθρωποι με διάθεση σαρκασμού. Κυρίως όμως άνθρωποι που αρέσκονται να επιδιώκουν το ακατόρθωτο. Μισούν τα Χριστούγεννα επειδή λειτουργούν σαν ένα είδος απολογισμού της χρονιάς, ίσως και της ζωής, ειδικά όταν τα περνάς μέσα στη μοναξιά. Δεν θυμάμαι τι γίνεται στο τέλος του μυθιστορήματος. Εάν καταφέρνουν ή όχι να διώξουν το πνεύμα των Χριστουγέννων. Βλέποντας τα πράγματα γύρω μου, υποθέτω πως όχι. Ίσως επειδή τα Χριστούγεννα παραμένουν, νομίζω, η πιο ωραία επινόηση. Τα πάντα είναι αφήγηση, αλλά εκείνη των Χριστουγέννων έχει μια ακαταμάχητη γοητεία. Ακόμα και για έναν άθεο σαν και μένα. Τα Χριστούγεννα μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε shopping, να το νοθεύσουμε, να τα βράσουμε, να τα πακετάρουμε, να τα εμπορευματοποιήσουμε, να τα κάνουμε ακόμα και σουτιέν ή εσώρουχα, αλλά το μήνυμα που μεταφέρουν καταφέρνει και επιβιώνει. Για μένα τα Χριστούγεννα είναι μια πρόταση ειρήνης, έστω και εκεχειρίας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι την επομένη όλα θα είναι όπως τα αφήσαμε. Θα είναι ξανά εκεί οι υποφερτοί και οι ανυπόφοροι, οι φοβίες και οι ελπίδες, τα λάθη και τα πάθη μας, οι μοναξιές και οι ψευδαισθήσεις μας, τα όνειρα και οι εφιάλτες. Θα είναι ξανά εκεί εκείνοι που μισούν τη ζωή των άλλων γιατί δεν έχουν δική τους. Οι τυχεροί και οι φθονεροί, εκείνοι που δεν ανοίγουν ποτέ την πόρτα και εκείνοι που τη χτυπούν ασταμάτητα. Και εκείνοι που δεν έχουν καν μια πόρτα για να χτυπήσουν. Εκείνοι που δουλεύουν και η τύχη τους κοιμάται και εκείνοι που κοιμούνται και η τύχη τους δουλεύει. Εκείνοι που δεν έχουν τίποτα και ονειρεύονται να κατακτήσουν το σύμπαν και εκείνοι που τα βρήκαν όλα έτοιμα και βαριούνται που ζουν. Θα είναι ξανά εκεί οι ερωτευμένοι και οι ξενέρωτοι. Όλοι αυτοί και όλα αυτά που η φαντασία σου δεν μπορεί να συλλάβει όσο και αν οργιάσει. Γιατί η πραγματικότητα ξεπερνά πάντα τη φαντασία. Αρκεί να ανοίξεις τα μάτια και την ψυχή σου. Θα είναι ξανά εκεί η λήθη και ό,τι δεν κατάφερε ακόμα να ξεχαστεί. Θα είναι εκεί η σιωπή και οι στίχοι του Τζον Λένον που τραγουδούσαμε κρυφά κάποτε, όταν ήμασταν έφηβοι: «Έτσι, λοιπόν, είναι Χριστούγεννα/ Για τον αδύναμο και τον δυνατό/ Για τον πλούσιο και τον φτωχό/ Ο κόσμος είναι τόσο άδικος/ Άρα ευτυχισμένα Χριστούγεννα / Για μαύρους και λευκούς/ Για κίτρινους και κόκκινους/ Να σταματήσουμε κάθε πόλεμο/ Πολύ ευτυχισμένα Χριστούγεννα/ Και ευτυχισμένη νέα χρονιά / Ας ελπίζουμε όλα θα πάνε καλά»...

• Του Γκαζμέντ Καπλάνι, TA NEA: Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

LΙΝΚ:

● http://gazikapllani.blogspot.com